هوش مصنوعی: گل به بلبل گفت که ای عاشق، ناله‌ات مرا به یاد روزهای جوانی و شادابی می‌اندازد.

هوش مصنوعی: من از سخنان ناخوشایند خود غمگین هستم، پس چرا تو از غم خود ناله می‌زنی؟

هوش مصنوعی: اگر من آدم بدی هستم، تو چه کار می‌توانی با من بکنی؟ بدی‌هایی که به زبان می‌آورم، به خودم مربوط است و بر تو تاثیری ندارد.

هوش مصنوعی: اگر کسی به شما ناشایست بگوید، با او درگیر نشوید؛ چون اگر شما پاسخ ندهید، زشتی او همچنان باقی می‌ماند، اما اگر با نیکی پاسخ دهید، نیروی نیکو در شما نمایان خواهد شد.

هوش مصنوعی: هر کس اگر دچار بدی شود، و این بدی به او مربوط باشد، در واقع خود را به دردسر و زیان انداخته است.

هوش مصنوعی: اگر من در نظر خودم بد هستم، اما امیدوارم که خداوند نسبت به من رحمت و لطف داشته باشد.

هوش مصنوعی: ای بلبل غمگین، تو شایسته این صحبت‌ها نیستی، عشق تو از این گفتگوها فراتر است.

هوش مصنوعی: اگر واقعاً عاشق باشی، نباید هیچ چون و چرایی برای من باقی بگذاری.

هوش مصنوعی: اگر کسی عاشق خود باشد و از خود بی‌خبر، چگونه می‌تواند از خوب و بد و خیر و شر آگاه باشد؟

هوش مصنوعی: اگر کبوتر فاخته بگوید هر جا هستی بگو تا من به یکتایی‌ام نگاه کنم.

هوش مصنوعی: اگر در دل خود از ما ناراحتی داری، عاشق ما نباش و در مورد ما صحبت نکن.