هوش مصنوعی: وقتی بلبل صدای فاخته را شنید، چشمش پر از غم و اندوه شد.

هوش مصنوعی: حالت من به شدت آشفته شده و با دل شکستگی به گل گفت که پر از اندوه و ناامیدی است.

هوش مصنوعی: ای عزیز با چهره لطیف و زیبا، چرا اینگونه شده‌ای که باعث شرمندگی من می‌خواهی؟

هوش مصنوعی: چرا بی وفایی می‌کنی؟ چرا به این سو و آن سو می‌روی؟ من از دست تو دلم پر از غم و درد شده است.

هوش مصنوعی: دل مرا به شدت غمگین کرده‌ای و حالا به خاطر این غم، دیوانه‌ام کرده‌ای.

هوش مصنوعی: نمی‌دانی آتش چه سخنانی درباره‌ات می‌گوید، آتش غم من را برطرف کرده است.

هوش مصنوعی: دل من از صحبت‌های او به قدری خسته شده که با وجود درد و رنج، دیگر از مرگ خود ناراضی نیستم.

هوش مصنوعی: زمانی که به بیرون از باغ گلستان رفتم، صدای خوشی را از میهمانی شادمان شنیدم.

هوش مصنوعی: یکی به تو محبت می‌کند و دیگری عطر تو را می‌گیرد؛ اگر کسی هم درباره‌ات بد بگوید، آن بدی به تو نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: وقتی که دامن کسی پاک و تمیز باشد، چشمان عاشقان به زیبایی او روشن و امیدوار می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر هر جا و هر لحظه، عاشق به درد و رنج خود دچار شود، این وضعیت تغییر نخواهد کرد.