هوش مصنوعی: اگر کسی واقعاً عاشق باشد، باید قلبش به معشوقش وابسته و دلش در گرو عشق او باشد.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس جز معشوقش در نظرش نمی‌آید؛ نه سرش از پا خبر دارد و نه پایش از سر.

هوش مصنوعی: این دنیا نه برای او روشن است و نه خواب و نمی‌داند که در زندگی کدام کار درست و کدام نادرست است.

هوش مصنوعی: اگر لب او خشک باشد و چشمانش نمناک، به دنبال خیر و شر نخواهد رفت.

هوش مصنوعی: چشمش به خاطر دیدن یار، حساس شده و مانند کسی که بیمار است، دچار مشکل شده است. همچنین بوی یار باعث شده که ذهنش درگیر و آشفته شود.

هوش مصنوعی: اگر کسی چشم و گوشش را ببندد و توجهی به دنیا نداشته باشد، حتی اگر به او حمله کنند یا آسیب برسانند، هیچ چیزی از آنچه در اطرافش می‌گذرد متوجه نخواهد شد.

هوش مصنوعی: اگر روزی مقدر شود که انسان در کنار دوستش باشد، مانند نقشی می‌ماند که بر دیوار دیده می‌شود.

هوش مصنوعی: در دیدار معشوق، تمام وجود انسان از سر تا پا تحت تاثیر عشق و زیبایی آن قرار می‌گیرد و به طور کامل در این عشق غرق می‌شود.

هوش مصنوعی: عشق معشوق به جایی می‌رسد که عاشق مانند منصور هندی، با اطمینان و شجاعت بگوید: "من حقیقت هستم" حتی اگر به مجازات برسد.

هوش مصنوعی: آیا عشق کاری ساده و پیش پا افتاده است؟ نه، مثل نان‌وازی یا آهنگری نیست که هر کسی به راحتی بتواند آن را انجام دهد.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌تواند از جنگل عشق عبور کند؛ زیرا در این جنگل بسیاری از شیرهای نر وجود دارند.