بلند اقبال » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ  ۹ - قطعه

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>به خداوند آسمان وزمین</p></div>
<div class="m2"><p>که دلم سیر گشته از دنیا</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>کاش یکباره نیست می گردید</p></div>
<div class="m2"><p>آسمان و زمین ومافیها</p></div></div>

شمارهٔ  ۱۰ - قطعه

به خداوند آسمان وزمین
که دلم سیر گشته از دنیا
کاش یکباره نیست می گردید
آسمان و زمین ومافیها

هوش مصنوعی: شاعر در این شعر به خداوند آسمان و زمین قسم می‌خورد و بیان می‌کند که دلش از دنیاست و آرزو دارد که یکباره این دنیا و تمام موجوداتش نابود شوند.

شمارهٔ  ۸ - قطعه

شمارهٔ  ۹ - قطعه

هوش مصنوعی: به خداوند آسمان و زمین قسم که دلم از دنیا و تمام چیزهایش خسته و سیر شده است.

که دلم سیر گشته از دنیا

هوش مصنوعی: ای کاش که همه چیز در یک لحظه از بین می‌رفت و دیگر گردشی در آسمان و زمین و چیزهایی که در آن‌هاست وجود نداشت.

کاش یکباره نیست می گردید

شمارهٔ ۹ - قطعه

اطلاعات

برگردان به زبان ساده