بلند اقبال » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ  ۱۰ - قطعه

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>مرده ای را به راه می بردند</p></div>
<div class="m2"><p>یادم آمد که مردنی هم هست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گفتم ای دل به فکر رفتن باش</p></div>
<div class="m2"><p>تا کی از باده غروری مست</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>گفت یادت اگر بود دیدیم</p></div>
<div class="m2"><p>مردن خویش را به روز الست</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>ما به هر دم که می رود میریم</p></div>
<div class="m2"><p>تا به کلی رود حیات از دست</p></div></div>

شمارهٔ  ۱۱ - قطعه

مرده ای را به راه می بردند
یادم آمد که مردنی هم هست
گفتم ای دل به فکر رفتن باش
تا کی از باده غروری مست
گفت یادت اگر بود دیدیم
مردن خویش را به روز الست
ما به هر دم که می رود میریم
تا به کلی رود حیات از دست

شمارهٔ  ۹ - قطعه

شمارهٔ  ۱۰ - قطعه

مرده ای را به راه می بردند

یادم آمد که مردنی هم هست

گفتم ای دل به فکر رفتن باش

تا کی از باده غروری مست

مردن خویش را به روز الست

ما به هر دم که می رود میریم

تا به کلی رود حیات از دست

شمارهٔ ۱۰ - قطعه

اطلاعات