بلند اقبال » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ  ۶ - قطعه

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دور کن از خویشتن حرص و طمع</p></div>
<div class="m2"><p>گر بخواهی آبروی خویش را</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>در دوعالم خواهی ار آسودگی</p></div>
<div class="m2"><p>درکن از دل آرزوی خویش را</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>خواهی ار عزت تو را گردد فزون</p></div>
<div class="m2"><p>خوبتر کن خلق وخوی خویش را</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>گر همی خواهی که گردد خصم نرم</p></div>
<div class="m2"><p>نرمتر کن گفتگوی خویش را</p></div></div>

شمارهٔ  ۷ - درجواب جناح حاج «شوریده شیرازی» فصیح الملک

دور کن از خویشتن حرص و طمع
گر بخواهی آبروی خویش را
در دوعالم خواهی ار آسودگی
درکن از دل آرزوی خویش را
خواهی ار عزت تو را گردد فزون
خوبتر کن خلق وخوی خویش را
گر همی خواهی که گردد خصم نرم
نرمتر کن گفتگوی خویش را

شمارهٔ  ۵ - قطعه

شمارهٔ  ۶ - قطعه

دور کن از خویشتن حرص و طمع

گر بخواهی آبروی خویش را

در دوعالم خواهی ار آسودگی

درکن از دل آرزوی خویش را

خواهی ار عزت تو را گردد فزون

خوبتر کن خلق وخوی خویش را

گر همی خواهی که گردد خصم نرم

نرمتر کن گفتگوی خویش را

شمارهٔ ۶ - قطعه

اطلاعات