بلند اقبال » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ  ۳۹ - قطعه

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>سیم خالص عیار هم گاهی</p></div>
<div class="m2"><p>می نهندش به امتحان در قال</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ماه را هم که در فلک بینی</p></div>
<div class="m2"><p>می شود گاه بدر وگاه هلال</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>هفت سیاره هم چو می نگری</p></div>
<div class="m2"><p>گه شرف می کنندوگاه وبال</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>همه روز آفتاب عالمتاب</p></div>
<div class="m2"><p>صبح دارد طلوع و شام زوال</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>دو سه روزی جهان به کام ار نیست</p></div>
<div class="m2"><p>گو نباشد از این مدار ملال</p></div></div>

شمارهٔ  ۴۰ - قطعه

سیم خالص عیار هم گاهی
می نهندش به امتحان در قال
ماه را هم که در فلک بینی
می شود گاه بدر وگاه هلال
هفت سیاره هم چو می نگری
گه شرف می کنندوگاه وبال
همه روز آفتاب عالمتاب
صبح دارد طلوع و شام زوال
دو سه روزی جهان به کام ار نیست
گو نباشد از این مدار ملال

شمارهٔ  ۳۸ - قطعه

شمارهٔ  ۳۹ - قطعه

می نهندش به امتحان در قال

ماه را هم که در فلک بینی

می شود گاه بدر وگاه هلال

هفت سیاره هم چو می نگری

گه شرف می کنندوگاه وبال

صبح دارد طلوع و شام زوال

دو سه روزی جهان به کام ار نیست

گو نباشد از این مدار ملال

شمارهٔ ۳۹ - قطعه

اطلاعات