بلند اقبال » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ  ۳۸ - قطعه

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>هر که را روزی فراخ آید به دهر</p></div>
<div class="m2"><p>هیچ باکش نیست اندر تنگ سال</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>وآنکه آمد تنگ روزی درجهان</p></div>
<div class="m2"><p>در فراخی هم بود آشفته حال</p></div></div>

شمارهٔ  ۳۹ - قطعه

هر که را روزی فراخ آید به دهر
هیچ باکش نیست اندر تنگ سال
وآنکه آمد تنگ روزی درجهان
در فراخی هم بود آشفته حال

هوش مصنوعی: این بیت به این موضوع اشاره دارد که افرادی که در زندگی روزی خوبی دارند و شرایط خوبی را تجربه می‌کنند، نگرانی و دلهره‌ای ندارند. اما کسانی که در تنگنا و سختی هستند، حتی در زمان‌هایی که شرایط بهبود می‌یابد، هنوز هم ناراحت و نگران خواهند بود. به عبارتی، آرامش واقعی به وضعیت مالی بستگی ندارد، بلکه به درون انسان و نگرش او مرتبط است.

شمارهٔ  ۳۷ - قطعه

شمارهٔ  ۳۸ - قطعه

هوش مصنوعی: هر کسی که در زندگی روزی و معاش خوبی داشته باشد، در زمان‌های سخت و تنگی دیگر نگرانی نخواهد داشت.

هر که را روزی فراخ آید به دهر

هیچ باکش نیست اندر تنگ سال

هوش مصنوعی: کسی که در این دنیا با تنگدستی مواجه است، در جایی دیگر هم دچار نابسامانی و آشفتگی خواهد بود.

وآنکه آمد تنگ روزی درجهان

در فراخی هم بود آشفته حال

شمارهٔ ۳۸ - قطعه

اطلاعات

برگردان به زبان ساده