بلند اقبال » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ  ۱۵ - قطعه

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دید روباهی که روباهی دگر</p></div>
<div class="m2"><p>می دود گفت ای برادر حال چیست</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گفت باشد خر بگیری گفت تو</p></div>
<div class="m2"><p>نیستی خر روبهی بر جا بایست</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>گفت تا ثابت کنم خر نیستم</p></div>
<div class="m2"><p>دیگر از من درجهان آثار نیست</p></div></div>

فانوس خیال » تصویر 13788 - بلند اقبال » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ  ۱۵ - قطعه

شمارهٔ  ۱۶ - قطعه

دید روباهی که روباهی دگر
می دود گفت ای برادر حال چیست
گفت باشد خر بگیری گفت تو
نیستی خر روبهی بر جا بایست
گفت تا ثابت کنم خر نیستم
دیگر از من درجهان آثار نیست

هوش مصنوعی: در این شعر، دو روباه در حال گفتگو هستند. یکی از روباه‌ها به دیگری می‌گوید که در حال دویدن است و از او می‌پرسد حالش چیست. روباه دیگر پاسخ می‌دهد که در تلاش است تا خر بگیرد، ولی روباه اول به او می‌گوید که خودش خر نیست و باید ثابت کند که خر نیست. در نهایت، روباه اول ادعا می‌کند که دیگر هیچ نشانی در جهان از او نخواهد ماند.

شمارهٔ  ۱۴ - قطعه

شمارهٔ  ۱۵ - قطعه

هوش مصنوعی: روزی روباهی دیگر را دید که به سرعت می‌دود و از او پرسید: "ای برادر، حال تو چطور است؟"

دید روباهی که روباهی دگر

می دود گفت ای برادر حال چیست

هوش مصنوعی: گفت اگر می‌خواهی خر بگیری، پس خودت خر نیستی. به مانند روباه، برجا از توجه و تیزهوشی بایست.

گفت باشد خر بگیری گفت تو

نیستی خر روبهی بر جا بایست

هوش مصنوعی: می‌گوید برای اینکه ثابت کنم آدم بی‌عرضه‌ای نیستم، دیگر از من در دنیا نشانی نخواهد ماند.

گفت تا ثابت کنم خر نیستم

دیگر از من درجهان آثار نیست

شمارهٔ ۱۵ - قطعه

اطلاعات

برگردان به زبان ساده