بلند اقبال » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ  ۱۳ - قطعه

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>آن یکی گیرد زنی از بهر مال</p></div>
<div class="m2"><p>و آن دگر کس زآنکه صاحب عزت است</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>زن مگیر از بهر مال وعزتش</p></div>
<div class="m2"><p>کاین دو را گه فقر وگاهی ذلت است</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>ای خوش آنکس کو دم از وحدت زند</p></div>
<div class="m2"><p>زن نگیرد مرد گر با همت است</p></div></div>

شمارهٔ  ۱۴ - قطعه

آن یکی گیرد زنی از بهر مال
و آن دگر کس زآنکه صاحب عزت است
زن مگیر از بهر مال وعزتش
کاین دو را گه فقر وگاهی ذلت است
ای خوش آنکس کو دم از وحدت زند
زن نگیرد مرد گر با همت است

شمارهٔ  ۱۲ - قطعه

شمارهٔ  ۱۳ - قطعه

آن یکی گیرد زنی از بهر مال

و آن دگر کس زآنکه صاحب عزت است

زن مگیر از بهر مال وعزتش

کاین دو را گه فقر وگاهی ذلت است

ای خوش آنکس کو دم از وحدت زند

زن نگیرد مرد گر با همت است

شمارهٔ ۱۳ - قطعه

اطلاعات