هوش مصنوعی: تو از ابتدا با زیبایی گیسوی خود دل ما را آشفتی و با ابرویی که چون کمان است، ما را در غم و اندوه فرو برده‌ای.

هوش مصنوعی: ما دیگر آرزوی بهشتی را نداریم، همچون سگ‌ها، اگر تو پاسبان کوچه‌ات باشی و ما را راه ندهی.

هوش مصنوعی: سارا دیگر نیازی به مشک و عنبر ندارد، چون اگر بوی خوش موهای خودت را به ما برسانی، کافی است و ما را معطر خواهد کرد.

هوش مصنوعی: ما دیگر هیچ خواسته‌ای نداریم جز اینکه اگر تو ما را از چشمه خود سیراب کنی، خوشحال خواهیم شد.

هوش مصنوعی: ما دیگر آرزویی به وصل حوریان و غلمان‌ها نداریم، شب‌ها تنها همراز و همدل زانو به زانو نشسته‌ایم.

هوش مصنوعی: تو با قدرت و زور خود دل ما را از جایی حرکت دادی و با این کار، نعمتی بزرگ به ما بخشیدی. ما از توانایی‌ات به شدت سپاسگزاریم.

هوش مصنوعی: به لطف و فضل تو، به مقام بالایی دست یافتم و خوشبختم که به برکت احسان تو، راهی به سوی خودت برای ما باز کردی.