هوش مصنوعی: لب‌های سرخ و زیبا و مانند یاقوتت، به قدری دل‌نواز و شگفت‌انگیز است که وقتی لبخند می‌زنی، تمام زیبایی‌ها و جذابیت‌ها را به تصویر می‌کشد.

هوش مصنوعی: من نمی‌خواهم ببینم که در میان تو هیچ چیزی جز توصیف دهانت وجود ندارد.

هوش مصنوعی: لبخند زیبایت مانند سپاسی است که وجودی را در نبودن و عدم نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: هنگامی که چشم و ابروی تو را دیدم، احساس کردم که یک ترکی مست در دستش کمانی دارد.

هوش مصنوعی: چه اهمیتی دارد که چهره‌ام زرد و مانند زعفران باشد، وقتی که اشک‌هایم قرمز و مانند ارغوانی است.

هوش مصنوعی: اگر حال دلم را از زیبایی چهره‌ات بپرسی، می‌گویم که این وضعیت من مثل نور ماه است، در حالی که زیبایی تو مانند کتان است.

هوش مصنوعی: آدمی در لحظه‌های سخت و تیره، وقتی که از آرامش و سکون دور می‌شود، به مرز ناامیدی و بی‌قراری می‌رسد. زندگی‌اش به شدت تحت تأثیر این دوری قرار می‌گیرد و حالش به خطر می‌افتد.