هوش مصنوعی: چرا عصبانی و بی‌روح هستی؟ چرا همیشه تلخی می‌گویی؟ تا کی به دنبال دلایل برای شکستن عهد و پیمان خود هستی؟

هوش مصنوعی: تو با چشمان سیاهت روزهای من را تیره و تار کردی و با موهای سیاهت، سرنوشت من را هم به بدی کشاندی.

هوش مصنوعی: اگر از درد رنج می‌بری، چرا نمی‌خواهی که من به تو کمک کنم؟ اگر غمت در دل توست، چرا برای من نمی‌گویی؟

هوش مصنوعی: با وجود اینکه در روابط انسانی ممکن است گاهی تندخو و سرد برخورد کنیم، اما زیبایی و جذابیت همچنان وجود دارد و به طبیعت خود ادامه می‌دهد.

هوش مصنوعی: اگر بگویم که تو از هر چیز دیگری بهتر هستی، درست تر است از این که بگویم غلمان‌هایت را بارها نام ببرم، زیرا تو از آن‌ها نیز برتری داری.

هوش مصنوعی: سال‌ها بود که با من همدم بودی، هرچند که زیبایی‌های تو مانند شعرت بد بود، اما از آن‌جایی که تو خیلی خوب هستی، این بدی‌ها چندان قابل توجه نیستند.

هوش مصنوعی: دل من، وقتی که با مشکلات روبه‌رو می‌شوی، چرا مانند من خوشبخت نیستی، زیرا گاهی اوقات به آرزوهایی گرفتار می‌شوی که دست‌یابی به آن‌ها دشوار است.