هوش مصنوعی: دوست عزیز، تو تنها با من آشنا نیستی، بلکه با هر کسی که می‌شناسی، حتی دشمنان خود نیز ارتباط داری. پس چرا با من که مهربانم، اینگونه رفتار می‌کنی؟

هوش مصنوعی: در این شهر هیچ‌کس نیست که آدم دلش را از او نربوده باشد، زیرا همه آن‌ها دلفریب و دلربا هستند.

هوش مصنوعی: گفتم که کنارت بنشینم، اما فهمیدم که در جایی غیرقابل دسترسی هستی. گفتم تو را ملاقات کنم، اما مشخص شد که نمی‌توانم به حقیقت تو دست پیدا کنم.

هوش مصنوعی: وجود تو همچون پری زیبا و پنهان است که از نظرها دور می‌ماند، اما همیشه در جایی وجود دارد.

هوش مصنوعی: گفتی که از من ناراحتی داری، اما دیدم که تمام مهربانی را به من می‌کنی. گفتی که از غم و درد رنج می‌کشی، اما دیدم که همه چیز به خیر و درمان می‌انجامد.

هوش مصنوعی: تو گفتی که خیلی زود ناراحت می‌شوم، اما من ناراحتی را به ارزش گنجینه‌ای نمی‌دانم. تو گفتی که گنج را می‌بخشم، اما من دوستی و وفاداری را ارزشمندتر می‌بینم.

هوش مصنوعی: اگر ما مانند بلنداقبالان هستیم و از تو غافل می‌شویم، اما تو در هر زمان، حتی در لحظات غیرمنتظره، همچون جان خودت به ما نزدیک می‌شوی.