هوش مصنوعی: اگر تو که چهره‌ات مانند آتش است، سر به زیر آب ببری، باعث می‌شوی که همه ماهی‌ها در آب پخته و کباب شوند.

هوش مصنوعی: دل من مانند چشمان تو از نگاه تو ویران است. چه کسی گفت که خانه‌ات را این‌گونه ویران کنی؟

هوش مصنوعی: غم و اندوه در چهرهٔ دل نمایان شده است. تو می‌توانی با برداشتن این نقاب، زیبایی یا غم را به نمایش بگذاری.

هوش مصنوعی: چشمان تو آنقدر مست و خمارند که اگر مستی‌اش از شراب باشد، واقعاً جای شگفتی دارد.

هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی و جذابیت زلف تو، دل‌ها در شب با ناله به حالت ناخوشی به سر می‌برند و هیچ‌کس نمی‌تواند بخوابد، نه آنکه خواب را بیابد و نه تو بتوانی راحت بخابی.

هوش مصنوعی: چطور می‌تواند حنای دستم رنگی شاداب بدهد، وقتی که دل من پر از درد و غم است؟ اگر می‌خواهی دلم را زیبا کنی، باید ابتدا آن غم را از بین ببری.

هوش مصنوعی: در این دنیا کسی مانند من با سرنوشت خوب پیدا نمی‌شود؛ اگر مرا از میان گروهی که به تو وابسته‌اند حساب کنی، به نظر می‌رسد که هیچ‌کس در این زمینه برتر از من نیست.