هوش مصنوعی: گفتی دلیل شیرینی گفتارت چیست، ای محبوب؟ که تو خود آنقدر شیرین و دلربا هستی.

هوش مصنوعی: زیبایی و دلنشینی تو، مرا به عنوان کسی که در سخن گفتن شیرین است، معروف کرده است.

هوش مصنوعی: عطر و بوی خوش زلف تو به هیچ چیز دیگری، حتی به عطر عنبر و مشک، نمی‌رسد و برای کسی مهم نیست.

هوش مصنوعی: اگر چشمانت فتنه‌ای به وجود نیاورد، و اگر گیسوانت راهزنی نکند، پس نباید نگران بود.

هوش مصنوعی: اگر شهزاده‌ای در هر جمعیتی اینگونه فتنه و آشوب به‌پا کند، چه بر سر ما خواهد آمد؟

هوش مصنوعی: بهتر است که خودت به گردن زلفت ضربه بزنی تا اینکه دیگران این کار را انجام دهند.

هوش مصنوعی: بگذار ببینیم چشمانت چه کاری انجام می‌دهند. به طور مختصر درباره‌اش صحبت می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر شاهزاده تو را ببیند، حتی با تمام ویژگی‌های ذاتیِ خود، چه چیزی می‌توانم بگویم؟

هوش مصنوعی: چشم‌های تو مانند تیری پرتاب می‌شود و تو را به مقام و جایگاهی والا می‌رساند.

هوش مصنوعی: زلف تو که به شدت جاذبه دارد، باعث می‌شود که حتی شیطان هم به تو نزدیک شود و به مقام اویس قرنی برسد.

هوش مصنوعی: با وجود تمام دزدان و خطراتی که در راه است، او به من این اطمینان را می‌دهد که در حفاظت از خود و دیگران هستم.

هوش مصنوعی: وقتی که روزی خوب و خوشی بر سر راهت بیفتد، به خودت و دیگران نبال و مغرور نشو.