هوش مصنوعی: اگر گاهی از لب تو سخنی نمی‌شنیدم، هیچ وقت فکر نمی‌کردم که هیچ چیزی در دهانت نیست.

هوش مصنوعی: هیچ کس به زیبایی و جذابیت تو در دنیا متولد نشده است و هیچ قلب عاشق هم مانند تو را ندیده است.

هوش مصنوعی: هیچ کس مانند تو ماهی زیبا در آسمان ندیده و هیچ کس به اندازه تو، به قد بلند و دلربا در باغی خرم و پرگل نروییده است.

هوش مصنوعی: جز این که بدن تو پوشیده به لباس است، روح تو همچون مجسمه‌ای درون این لباس دیده می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر یعقوب پسرش یوسف را در چاه دید و حسرت خورد، تو هم هرچقدر سختی بکشی، من در دلم تو را مثل یوسف می‌دانم.

هوش مصنوعی: من فقط تو را می‌بینم و هیچ‌کس دیگری نمی‌تواند دو روح را در یک جسم ببیند.

هوش مصنوعی: هر کسی که از شراب زیبایی ذره‌ای بچشد، طعمی از لذت‌های دنیوی را تجربه خواهد کرد.

هوش مصنوعی: از موهای تو پیچ و تاب زیادی گرفته و دل من به خاطر زخم‌هایی که از دوری خورده، مدام در حال شکنج و غمگینی است. تو با هر بی‌محلی‌ای که می‌کنی، بیشتر این دل شکسته را می‌شکنی.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس مانند تو را در معابد بت پرستی ندیده است، تویی که دلی محکم به‌اندازه آهن و بدنی به لطافت نقره داری.

هوش مصنوعی: مثل غزالی که از صیاد در رفته، هیچ کس از هیچ راهی نمی‌تواند تو را به دام بیندازد.

هوش مصنوعی: سرانجام، نوری در اطراف لب تو تابید و ببین که چه چیزی به دست آمده است؛ انگار که نشان جمشید، به یک موجود شیطانی تعلق گرفته است.

هوش مصنوعی: به موهای خود بگو که دیگر کسی اجازه نداشته باشد در جایی که هست، به سرقت بپردازد و به راحتی از آنجا بگذرد.

هوش مصنوعی: اگر کسی به خاطر عشق دوست جان بدهد، آیا چه کسی با دست بلندی و اقبال خوب می‌تواند او را نجات دهد، اگر او بمیرد و بر بدنش کفن بپوشند؟