هوش مصنوعی: چهره‌ات مانند آتش نیست و موهایت هم مانند دودی که از آن برمی‌خیزد نیست. تنها چیزی که از این آتش و دود باقی می‌ماند، اشک چشمان من است.

هوش مصنوعی: گاهی زره را در آتش می‌سازد و گاهی در گل بازی می‌کند؛ زلف تو مانند خلیل‌الله است، کی می‌تواند داوود باشد؟

هوش مصنوعی: دل من از کارهای تو به anguish افتاده است. آیا فرعون، شداد یا نمرود هم به اندازه تو گناه کردند که تو اینگونه با من رفتار می‌کنی؟

هوش مصنوعی: چشم تو باعث شده که هم جوانان و هم پیران به شدت دچار آسیب و خونریزی شوند. پیامبر کجا چنین نظری داده است و خداوند چه حکمی درباره این موضوع صادر کرده است؟

هوش مصنوعی: از عواقب اعمالت غافل نباش. زیرا دل من مانند آینه‌ای است که چهره‌ات را نشان می‌دهد، ولی به خاطر خط و لکه‌های غبارآلود، تصویرت به خوبی مشخص نیست.

هوش مصنوعی: درد و دل کردن مثل تو هیچ کس را نیست. شیرینی و لطافت تو بی‌نظیر است. در عشق، آیا کسی به زییایی و محبت فرهاد می‌رسد؟ و آیا در مقام تو کسی به عظمت محمود خواهد بود؟

هوش مصنوعی: وقتی که چهره‌ات پیش من نباشد، چشم‌هایم مانند دجله پر از اشک می‌شود. دیگر نه دریاها مهم هستند و نه چشمه‌ها و نه رودها.

هوش مصنوعی: گاهی مثل من به دور و بر تو آمده‌اند، شمعی که در بزم تو سوخته است، پروانه‌ای که در کنار آن می‌رقصد و بوی خوش مشک و عود را حس می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر زلفت بر هم باشد و حالتی پریشان ایجاد کند، شایسته است که به آن پرداخته شود. در غیر این صورت، سخن بی‌محتوا و بی‌قافیه خواهد بود.