هوش مصنوعی: ای زیبای دلربا، به گونه‌ای هستی که عقل و هوش را قلقلک می‌زنی و از عطر زلف و لب‌های شیرینی که داری، بر من تأثیر می‌گذاری.

هوش مصنوعی: وقتی به میدان جنگ می‌روی، ای ترک، با مژگان و موهایی که مانند خنجر هستند، چه کاری می‌کنی؟ آیا زره می‌پوشی یا تلاشی برای آماده شدن نداری؟

هوش مصنوعی: به خاطر شوق دیدن تو، ما کاملاً آماده و سرشار از احساس هستیم؛ اما تو در سکوتی فرو رفته‌ای و به تمامی دل‌سختی را در خود نگه‌داشته‌ای.

هوش مصنوعی: با دوستان خود به گفتگو بنشین و از آنها بپرس که چرا دلگیر هستند و علت خاموشی‌شان چیست.

هوش مصنوعی: مژگان تو مانند زنبور عسل است و این زیبایی‌ای که دارد جای ستایش دارد، زیرا در شیرینی و لطافت، شبیه به آب دهان توست.

هوش مصنوعی: ما چهره‌ات را ندیده‌ایم و به خاطر دین و دل‌مان دچار حسرت شده‌ایم. ای کاش اگر از ما روی خود را نمی‌پوشانی، این حسرت ادامه پیدا نکند.

هوش مصنوعی: از صبر و شکیبایی، قطره‌ای تلخ به وجود می‌آید و از زمین، غم تو به ثمر می‌رسد. ای صاحب بخت بلند، از جدایی‌ات در حال نگرانی هستی.