هوش مصنوعی: آیا تو هم مثل من کسی را دیده‌ای که به زیبایی دستی مانند خود داشته باشد؟ ای قمری، آیا می‌دانی که من چگونه در دام عشق او گرفتار شدم و دلم به گردن او آویخته است؟

هوش مصنوعی: اگر باغبان به خاطر سرو تو، چوبی را به جانب باغ بزند و در این حال به سمت باغ بیاید، من همچنان به دنبالش خواهم رفت.

هوش مصنوعی: در این روزگار، مانند سرو خوش‌اندام نگو که من پرنده‌ای هستم که سرو تو را نمی‌بیند و زلف‌های ناامیدکننده‌ات مرا فریب می‌دهد.

هوش مصنوعی: قد بلند و زیبای تو مانند سرو است، اما هیچ‌کس به زیبایی و دلربایی تو نمی‌رسد و کجای دنیا می‌توان سیمین‌تن همچون تو را پیدا کرد؟ ای قناری!

هوش مصنوعی: اگر کسی مرا ببیند، به خاطر این حسادت خواهی مرد، چون زیبایی تو در برابر هر مرد و زنی به شکلی نمایان است که برای من قابل تحمل نیست.

هوش مصنوعی: نشستن بر روی درخت سرو، نشان‌ دهنده دوستی نیست، چون اگر دشمنی مانند تو بی‌ادبی کند، دیگر این دوستی معنا ندارد. ای پرنده قمری، به خوبی می‌دانی که ادب در دوستی اثرگذار است.

هوش مصنوعی: بلند اقبال همواره در دلش این آرزو بود که مانند تو، یعنی مانند یک قمری، با زیبایی‌ات در باغ بهاری در کنار سرو چون تو زندگی کند.