هوش مصنوعی: وقتی آدمی به زیبایی و دلربایی حور و غلمان آشنا نیست، نمی‌دانم آیا باید او را پری بدانم یا نه.

هوش مصنوعی: اگر تو وجود نداری که باندیشی، چرا دل ما را می‌ربایی و در دوردست‌ها می‌گردی؟

هوش مصنوعی: اگر مژه‌های تو تیری نیستند، پس چرا بر رگ دل‌ها اثر می‌گذارند و زخم می‌زنند؟

هوش مصنوعی: واقعاً تو با لب‌های لعل و زیبایت من را بی‌نیاز از نوشیدنی بهشتی کردی.

هوش مصنوعی: گفتم که اگر مانند چهره‌ات، ماه را وصف کنم، باید بگویم که آن ماه هم دلداده‌ای چون موهای سیاه تو دارد.

هوش مصنوعی: من به تو نسبت به قامت زیبایت احساسی دارم که سرو را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد، حتی اگر تو دوچشم آبی داشته باشی.

هوش مصنوعی: اگر زلف‌هایت مانند عقرب پیچیده شده باشد، چه اهمیتی دارد؟ زیرا تو بر روی صورتت خطی همچون خط سیب داری.

هوش مصنوعی: اگر کسی مانند شاهین در شکار عشق و دل کسی تلاش کند، در واقع خود را با روش و راهی از وجود و هستی نشان داده است، حتی اگر در این مسیر به جایی نرسد.

هوش مصنوعی: با محبت و احترام، به دیگران نشان بده که خوش‌بینی و امیدواری داری تا در این میان به برتری و موفقیت‌های بزرگ دست پیدا کنی.