هوش مصنوعی: ای آسمان، تا چه زمانی می‌خواهی مرا بی‌قرار و بی‌راحت بگذاری؟ نمی‌دانم چه چیزی در قلبت نسبت به من نهفته است که این چنین آشفته‌ام.

هوش مصنوعی: زن، با بی‌رحمی و سخت‌گیری، همیشه بر مزار جان دوستان شعله‌ای می‌افکند و هیچ جایی برای بارش رحمت و محبت نسبت به آنها باقی نمی‌گذارد، اما در کشتزار دشمنان، باز هم هیچ تلاشی برای آسیب زدن نمی‌کند.

هوش مصنوعی: اگر من در دنیای وفا و صداقت از تو توقع داشته باشم، این کار اشتباه است، چون تو تنها در دل من بذر بی‌وفایی و خیانت می‌کاری.

هوش مصنوعی: هر کس که دوستت دارد، اگر با کسی دشمنی کند، من از تمام وجودم از او حمایت می‌کنم.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس از زهر خشم تو در امان نخواهد بود، همچنان که هیچ‌کس نمی‌تواند از ماری که در آستین بزرگ‌ترین انسان‌ها است، مصون بماند.

هوش مصنوعی: عجب از کسانی که افراد بی‌ارزش را پرورش می‌دهند و به شایستگی‌های آن‌ها توجهی ندارند. باید از تو مراقب بود، چراکه برای هر گلی یک خار وجود دارد و هر گل زیبایی همراه خود سختی‌ها و مشکلاتی دارد.

هوش مصنوعی: شخصی که در زندگی‌اش خوش‌شانس و سعادتمند است، هیچ رغبتی به ارتباط و همسری با تو ندارد؛ بنابراین تو همواره با دل و جان برای او رقیب و دشمنی خطرناک به حساب می‌آیی.