هوش مصنوعی: چرا با دیگران محبت و وفاداری می‌کنی، اما با من بی‌رحمی و مرا همیشه حقیر می‌شماری، در حالی که به دیگران احترام می‌گذاری؟

هوش مصنوعی: هر زیبایی که تو خوبی از آن برخورداری، در واقع مهر و محبت بیشتری را در دل دارد و در عشق و دلبری، چیزی وجود دارد که تو از آن بی‌بهره‌ای.

هوش مصنوعی: مدت طولانی است که با فریب و نیرنگ تو روبرو هستم. گاهی با داستان‌ها و گاهی با نوشیدنی‌های خوشمزه مرا به جلو می‌کشی. اگر واقعاً با من محبت و لطف داری، بهتر است این رفتار را کنار بگذاری.

هوش مصنوعی: بهتر است که درد و رنجی که از تو دارم را تحمل کنم، چون اگرچه مشکل است، اما از دارویی که ممکن است از تو بگیرم، برایم مناسب‌تر خواهد بود. اگر سمّی در دست داری، درد و رنج با تو بودن برایم خوب‌تر است.

هوش مصنوعی: از زیبایی‌های باغ و طبیعت به تو بی‌نیازی داده شده است، زیرا خداوند به تو لطف کرده که هر جا باشی، مانند گلستان ارم زندگی می‌کنی.

هوش مصنوعی: من از آیه ن و قلم در قرآن می‌خوانم که در آن به ابرو و بینی اشاره شده و به آنها معنا بخشیده است.

هوش مصنوعی: اگر از خوش‌اقبالی برخوردار هستی و به وصالش رسیده‌ای، پس چرا به خاطر غم‌هایت خود را خمیده می‌کنی؟ ابرویش به خاطر زیبایی‌اش ستودنی است، ولی قد تو نباید به خاطر دردها و غصه‌هایت خم باشد.