هوش مصنوعی: اگر چهره‌ات را نمایان کنی، ماه نو هرگز نخواهد چرخید و در باغ، سرو سرسبز نخواهد شد، حتی اگر از آن گذر کنی.

هوش مصنوعی: تو آن چهره‌ای هستی که اگر بت‌پرستان، زیبایی تو را ببینند، پیروی از دین خود را رها می‌کنند و به پرستش تو می‌پردازند.

هوش مصنوعی: کاروانی از هند به طرف فارس می‌رود و در آن عطر و طعم شیرین شکر موج می‌زند، گویی همه آن شیرینی و شیرینی‌اش ناشی از لب‌های شیرین است.

هوش مصنوعی: نیازی نیست که عطر مشک را از چین بیاورند، چون تو خودت با موهای پیچ خورده و پر از عطر مشک، در میانه چین زلفت، بوی خوشی داری.

هوش مصنوعی: غم عشق تو برای من همچون بار سنگینی است که بر دوشم سنگینی می‌کند و از درد جدایی تو، به شدت مضطرب و خسته‌ام.

هوش مصنوعی: دست من نیازمند به تو کی به آغوش محبتت خواهد رسید؟ امیدوارم که نگاهی از لطف و کرم خود به حال من بیندازی و کمی به من رحم کنی.

هوش مصنوعی: شاید روزی با اقبال خوب، انسان بتواند از غم هجرت رهایی یابد و اگر تقدیر و سرنوشت با او مهربان باشد، دوران زندگی‌اش به شادی و آرامش بگذرد.