هوش مصنوعی: اگر زنی با ناز و غمزه‌ای پر از شوخی به من لبخند بزند، مانند نی‌ای که با صدای خود زهر را از دل آهن می‌کشد، می‌توانم عشق و شیرینی را در آن لحظه احساس کنم.

هوش مصنوعی: آیا طول قامت زیبایت، قمری را که دلش به تو بسته، به بند کشیده است؟ او نیز مانند من، بر دلش زنجیری از عشق تو دارد.

هوش مصنوعی: اگر از آسیب چشم بد نگران نبودی، چرا بر آتش رخ خود نشسته‌ای، در حالی که اثر زیبایی تو مانند خال اسپند است؟

هوش مصنوعی: از زمانی که دیدم زلف تو مانند پیراهنی بر شانه‌هایت افتاده، ناله‌ام شبیه ناقوس شده و حالتی مانند ترس را در من به وجود آورده است. مدتی است که چنین حالتی دارم.

هوش مصنوعی: شایسته است که جوانی از زیبایی‌های خود به دنیا بنازد، چرا که زمانه مانند او را هنوز به دنیا نیاورده است.

هوش مصنوعی: من بار سنگین غم تو را مانند کاه بر دوش می‌کشم، در حالی که تنم لاغر است. اما برای من عاشق، این بار همچون کوه الوندی است که باوجود سنگینی، عاشقانه تحملش می‌کنم.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس به اندازه‌ی تو در عشق و دلدادگی پرآوازه و خوشنام نیست، اگر در زیبایی شبیه تو در دنیا وجود داشته باشد، قابل مقایسه با تو نمی‌شود.