هوش مصنوعی: عزیزم، تو دیر به من رسیدی و زود رفتی. مثل آتش که برمی‌خیزد و سپس مثل دود پراکنده می‌شود.

هوش مصنوعی: شاید تو قسمت و سرنوشت من و عمر من هستی که هم با تاخیر به زندگی من وارد شدی و هم خیلی زود از آن خارج شدی.

هوش مصنوعی: رود مثل آب، اشک از چشمانم سرازیر می‌شود، تا زمانی که تو مانند آب، از کنارم بروی.

هوش مصنوعی: آیا ممکن است تو همچون گلی خوشبو بودی، ای ماه که تنها یک هفته از آمدنت گذشته بود و حالا رفتی؟

هوش مصنوعی: تو همچون ماهی کامل هستی و من در تاریکی شب. چرا ای ماه، زمانی که شب تمام شد رفتی؟

هوش مصنوعی: تو خوب عمل کردی که دوباره با محبت به من بازگشتی، اما نمی‌دانم چه چیزی باعث شد که با خشم و نارضایتی از پیش برگردی.

هوش مصنوعی: خوشبختی و کامیابی جز اندوه و حسرت از دیدن تو برایم هیچ چیز دیگری به ارمغان نیاورده است.