هوش مصنوعی: چشم‌های تو به مانند تیرهایی تند و برنده هستند و موهای بلندت به مانند زره‌ای درخشان به نظر می‌رسند. تو مانند رستم، نگهبان و حامی سرزمین زیبایی‌های عشق هستی و فقط برای آن سرزمین ساخته شده‌ای.

هوش مصنوعی: چهره زیبا و دلربای تو مانند ماه است و ملاقات با تو همچون روز روشن می‌باشد. چشمانت از هر گونه بدی دور و خالی از آسیب است و تو درخشان و خوشبخت به نظر می‌رسی.

هوش مصنوعی: موهای تو مانند عقرب است و مژه‌هایت به اندازه تیر و ابروهایت مانند قوس کمان شده‌اند.

هوش مصنوعی: هر کسی که چهره تو و موهای بلندت را دید، گفت که تو مانند خورشیدی شده‌ای و در مقام برابری قرار داری.

هوش مصنوعی: با حضور تو در زندگی‌ام، نیازی به رفتن به باغ و گلزار ندارم. چرا که تو با قد بلند و چهره زیبا و بوی خوشی که داری، به تنهایی همه زیبایی‌ها را به من عطا کرده‌ای.

هوش مصنوعی: چشمانت آنقدر دل و جان را تحت تأثیر قرار می‌دهد و از صبر و توان انسان می‌کاهد که مردم فکر می‌کنند جادو شده‌ای.

هوش مصنوعی: سخنان تلخی بیان می‌کنی، در حالی که رفتار ملایم و شیرینی داری. بدون دلیل، به حرف‌های ناپسند و نادرست توجه کرده‌ای.

هوش مصنوعی: هر چه زیبایی و خوبی در جهان وجود دارد، همه آنها را داری، اما عیب این است که وفادار نیستی و نسبت به دیگران بی‌رحمی می‌کنی.

هوش مصنوعی: کسی که چهره زیبایی دارد اما در باطن بدخوی است، به این دلیل است که ظاهری نیکو دارد. اگر کسی این ظاهر زیبا را ببیند، ممکن است تحت تأثیر قرار بگیرد و متوجه بدخویی او نشود.

هوش مصنوعی: مردم از چهار سو به تو نگاه می‌کنند و به دنبال تو هستند، اما هیچ‌کس نمی‌بیند که تو در زیبایی و جلوه‌ات از هر طرف نمایان شده‌ای.

هوش مصنوعی: اگر این غزل زیبا اثر اقبال است، پس به او بگویید که به مقام خواجه رسیده‌ای.