هوش مصنوعی: وقتی که من چهره‌ی تو را می‌بینم، گویا در برابر آتش ایستاده‌ام و زلف‌هایت مانند دودی است که به من می‌پیچد. این دود باعث شده که چشمان من پر از اشک و غم باشد.

هوش مصنوعی: تو به مبارزه و جنگ نیازی به زره و تجهیزات نداری، چون موهای سر و دوشت خود زره و محافظ تو هستند.

هوش مصنوعی: هرچند که دیدار تو هر چه سریع‌تر باشد، باز هم دیر است. و هرچند که دوری از تو هر چه طولانی‌تر باشد، باز هم زود گذر است.

هوش مصنوعی: اگر بیماری یا مشکل از تو ناشی شود، برای من بهتر است که برم بنشینم و از درمان خودداری کنم. و اگر ضرر از تو باشد، بهتر است که هیچ سودی از تو نبرم.

هوش مصنوعی: به خاطر دوری و غم، عجب این است که لب و کامم خشک شده‌اند و عجیب‌تر اینکه کنارش از اشک‌هایم مانند یک رود جاری شده است.

هوش مصنوعی: من به خاطر عشق تو شدیداً شاداب و سرزنده هستم، همچنان که در پیاله‌ام، خون جگر ریخته شده است و دل من از فریاد و ناله به رود شبیه است.

هوش مصنوعی: برای درمان درد جدایی تو، می‌گویند صبر باید کرد، اما صبر در مقابل جدایی تو به هیچ وجه کارساز نیست.

هوش مصنوعی: اگرچه تو وعده‌ات را زیر پا گذاشتی، اما هنوز بخت خوب از خاک تو راضی و خشنود است.