هوش مصنوعی: دل من به زلف تو که پیچیده و در هم است، گرفتار شده است؛ مثل اینکه پای بند، به بند تو خوشحال و راضی است.

هوش مصنوعی: فتنه‌ای از چشمان زیبای تو در جهان ایجاد شده، و زیبایی گیسوان تو به گونه‌ای است که معلوم نیست چه چیزی آن را به هم بسته و محدود کرده است.

هوش مصنوعی: آیا تو با شانه زدن به موهای خوشبوی خود، عطر و زیبایی‌ات را در همه جا پخش کرده‌ای که هر جا می‌نگرم، زیبایی‌ات را می‌بینم؟

هوش مصنوعی: هزاران درد و رنج در دل دارم و راه درمان آن فقط یک لبخند از آن دو دندان شیرین است.

هوش مصنوعی: نه مانند لب‌های تو، لعل زیبا و درخشان در بدخشان وجود دارد و نه مانند چهره‌ات، روی زیبای دیگری در سمرقند پیدا می‌شود.

هوش مصنوعی: به چشم حسودان اهمیت نده و نترس، چون دل تو با آتش خال خود همچون اسپند که خاصیتش دفع کردن است، محافظت می‌شود.

هوش مصنوعی: داروی ضعف دل من لب‌های شیرین تو هستند. پزشک می‌گوید اگر راه حلی وجود دارد، آن گلقند است.

هوش مصنوعی: اگر تو می‌خواهی دیگران را با ویژگی‌های خوب و دلنشینی که داری تحت تأثیر قرار دهی، مانند یک نوشیدنی خوشمزه و مفید هستی. اما اگر تو به دیگران زهر و تلخی بدهی، در واقع همان تلخی را با کمی شیرینی و تملق می‌پوشانی.

هوش مصنوعی: اگر عمرم را به اندازه و زیبایی ماه روی تو قطع کنی، باز هم در ذهنم ادامه پیوند و ارتباط با تو وجود دارد.

هوش مصنوعی: در زندگی، گاهی اوقات آدمی با بار سنگین غم و دشواری‌ها روبه‌رو می‌شود، اما شانس و اقبال او می‌تواند مانند یک برگ سبک باشد که این بار را بر دوش می‌کشد. با وجود اینکه غم می‌تواند به اندازه‌ی کوهی بزرگ و سنگین باشد، اما اقبال او می‌تواند به آرامی این بار را تحمل کند.