هوش مصنوعی: به زیبایی کسی مانند تو وجود ندارد. بی‌تردید به خودت نگاه کن تا از زیبایی‌ات باخبر شوی.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم چهره‌ی ماه را به زیبایی چهره‌ی تو بیارایم، در حالی که هیچ کس زلف‌های سیاه را به جز چهره‌ی ماه ندیده است؟

هوش مصنوعی: تو در سال و ماه از من یاد نمی‌کنی، اما به خاطر عشقت، من هر صبح و شام به یاد تو هستم و به خاطر تو برایم مهمی.

هوش مصنوعی: در مسیر عشق تو، هر قدمی که برمی‌دارم، نمی‌دانم در انتها چه سرنوشتی در انتظار من است.

هوش مصنوعی: گرچه محبوب من مانند درخت نخل است و لب‌هایش شیرین همچون خرما، اما چه فایده که من نمی‌توانم به او دسترسی پیدا کنم و خواسته‌ام را به او برسانم.

هوش مصنوعی: شما داستان یوسف را شنیده‌اید که چگونه مدت‌ها در چاه اسیر مانده بود. حالا به یوسف من نگاه کنید که در درون این غم و اندوه گرفتار شده است.

هوش مصنوعی: اگر کسی در دنیای معنوی به مقام بلندی دست یافته باشد، می‌توان با اطمینان گفت که این امر از عشق و محبت واقعی او نشأت گرفته و او به حقیقتی آگاه شده است.