هوش مصنوعی: دل من به خاطر زیبایی‌های یار به شدت در رنج و شوق است. زلف او همچون زنجیری به من بسته شده و من در این حال از خود بی‌خود شده‌ام، طوری که تسبیح از دستم افتاده و هیچ آرامشی ندارم. این زلف هم‌چون کمربند زیبایی است که به دور من پیچیده و مرا به خود جذب کرده است.

هوش مصنوعی: هر زمان که دلم آشفتگی دارد، به طرف دیوار می‌روم و بر دل‌نگرانیم می‌گویم. اگر کسی از غم من خبر نداشته باشد، بهتر از دیوار است.

هوش مصنوعی: آدمی که از رنج و اندوه رهایی یابد، می‌تواند دل معشوقش را ببیند، اما این دلدار کجاست؟

هوش مصنوعی: گفتم که نگاه تو باعث شده دیوانه‌ها و عاقلان را از دست ببرند، او پاسخ داد: از چشمان مست من، کسی که هشیار باشد، کجاست؟

هوش مصنوعی: رفتم تا تو را با قد و قامتت مقایسه کنم، آیا سروها و بوستان‌ها به زیبایی تو هستند؟ یا مانند تو، کسی در رفتار و کردار خود چنین است؟

هوش مصنوعی: گفتم که زیبایی تو را به ماه کامل تشبیه کنم، اما موهای تو مانند مشک سیاه است، آیا مثل تو هیچ کس دیگری هم این‌قدر زیباست؟

هوش مصنوعی: اگر روزی بر خوش‌شانسی تو اتفاقی بیفتد که به دیدارت بیایند، آن بخت و آن دیدار باید به خوش‌شانسی تو افتخار کند.