هوش مصنوعی: چون مرغی از خون برخاسته، مانند ماهی که از آب بیرون می‌جهد، قامتی بلند و خوش‌فرم دارد، همان‌طور که قوس از ابرو نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: منجم وقتی که چهره و موهای تو را می‌بیند، نمی‌تواند جز این بگوید که تو همچون ماه در ترازوی زیبایی قرار داری.

هوش مصنوعی: هیچ کس در فارس نمی‌تواند بویی از مشک بیاورد، زیرا تو صدها جویبار خوش‌بو از موی خود داری.

هوش مصنوعی: دل من در دست زلف تو گرفتار شده مانند پرنده‌ای که در چنگال شاه باز اسیر است.

هوش مصنوعی: وقتی کنارت نشسته‌ام، مانند درخت سرو زیبا به نظر می‌رسی و اشک‌های من مانند جوی آب جاری‌ست.

هوش مصنوعی: کسی به دنبال خبر از قامت زیبا و موزون تو می‌گردد، چرا که مانند قمری که به درخت سرو آواز می‌خواند، عاشقانه و شاداب است.

هوش مصنوعی: دل مانند کوه، تو را از جای خود برکند و با قدرتی که داری، ای خدا، از این نیرویی که به کار بردی، حیرت‌زده‌ام.

هوش مصنوعی: اگرچه ظاهر تو از دیدگان پنهان شده است، اما در واقع از هر طرف به وضوح وجود داری و درخشش خود را نشان می‌دهی.

هوش مصنوعی: این بیت به زیبایی و جذابیت خاصی اشاره دارد که شخصی با موهای مجعد و زیبایی مانند زلف معشوقه خود توصیف شده است. همچنین چشمان او به قدری جادوی و دلربا هستند که مانند جادوگری همه را تحت تاثیر قرار می‌دهند. در کل، شاعر به زیبایی‌های طبیعی و خاص او اشاره می‌کند که بی‌نظیر و جذابند.

هوش مصنوعی: هرگاه به قد و قامت تو نگاه می‌کنم، می‌بینم که مانند سرو زیبا نیستی. همچنین زمانی که به چهره‌ات نظر می‌کنم، می‌فهمم که زیبایی و درخشش مانند آن ماهی که موهایی به رنگ عنبر دارد، در تو وجود ندارد.

هوش مصنوعی: از عشق او هیچ‌کس چون من دلداده نیست. اگر او محبوبی بود، شاید دنیا هم به چنین حالتی نمی‌افتاد.

هوش مصنوعی: دلم می‌خواهد زلف و لب او را ببوسم و از بوی خوشش لذت ببرم.

هوش مصنوعی: اگر شبی مقدر شود که همچون زلف او بلند شوم، سرم را با زانویم می‌گیرم.