هوش مصنوعی: دیشب من و دلم تا صبح با هم صحبت کردیم، به گونه‌ای که دل من از گفت‌وگو خسته و دل‌زده شد و من نیز از حال او ناراحت شدم.

هوش مصنوعی: به او گفتم بیا و در انزوا زندگی کن و دل به زیبایی‌ها و خوبی‌ها بسپار. او جواب داد که برو و نصیحت‌هایت را به من نده، چرا که عقل و درک من را از من مگیر.

هوش مصنوعی: به آن زیبای دلربا گفتم که کمتر با دیگران بگرد و معاشرت کن، اما دل گفت: من و تو چه کار به این حرف‌ها داریم!

هوش مصنوعی: به او گفتم که به زلفش نزدیک شوم و رازها را بشنوم، اما او گفت که از درهم برهمی من کاملاً مطلع شده‌ای، حتی جزئیات را هم می‌دانی.

هوش مصنوعی: گفتم که موهایش در نظرم مانند یک بازی چوگان بود، او به من گفت که پس باید به عنوان بازیکن در پیش چوگانش قرار بگیرم.

هوش مصنوعی: گفتم که به زخم قلبم رسیدگی کنی، اما یار گفت که او خود را با تارهای مو و زخم‌های مژگانش ترمیم کرده است.

هوش مصنوعی: گفتم که اگر آن زلف بلند در کنار من بیاید، او پاسخ داد که کنار تو تنها در صورتی می‌آید که اشک‌هایت مانند نهر جاری شوند.

هوش مصنوعی: گفتم که از تو نزد یار شکایت کرده‌ام، او گفت کسی که این را به تو گفته، باید رو در رو با من صحبت کند.

هوش مصنوعی: به او گفتم کی کسی در عشق به موفقیت می‌رسد؟ او پاسخ داد: زمانی که از دل، گرد و غبار آرزوها پاک شود.