هوش مصنوعی: نه از بودن تو خوشحالم و نه از دوری‌ات ناراحت. فقط فکر عشق و زیبایی‌ات ذهنم را مشغول کرده و به آینده‌ام می‌اندیشم.

هوش مصنوعی: در انتظار دیدارت، در دوری‌ات شاد و خوشحالم، اما در حالی که از دوری‌ات نگرانم، در وصالت به شدت گریه کرده و غمگین هستم.

هوش مصنوعی: من به خاطر عشق به تو، به جایی رسیدم که دیگر هیچ توجهی به اصول و قوانین دین و کفر ندارم. فقط به پرستش تو مشغولم و دیگر برایم مهم نیست که چه نامی بر این حالت می‌گذارند.

هوش مصنوعی: یک شب در خواب دیدم که با موهایت سرگرم بازی هستم. وقتی بیدار شدم، بوی عطر مشک از بالینم به مشامم رسید.

هوش مصنوعی: با پوشیدن کفن، از مکان خود برخیزم و حیات را از نو آغاز کنم، و نام تو را در هنگام تلقین به من بگویند.

هوش مصنوعی: اگر تابش نور خورشید و ماه از چاک پیراهن من نمایان شده است، به من نگاه کن که ستاره پروین در دامن من افتاده است.

هوش مصنوعی: چهره‌ی تو چنان زیبایی دارد که چشمم مانند گلستانی پر از گل شده است و مژه‌هایم مانند حصاری دور آن را احاطه کرده‌اند.

هوش مصنوعی: من در خدمت تو هستم، مانند مرغی که گردن بند می‌زند. اگر تاجی بر سر بگذارم، مانند خروسی می‌شوم که آماده است.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم از بزرگ‌مردی چون خسرو یاد کنم، سزاوار است که به ستایش او بپردازم، چرا که زیبایی او مانند گوهری درخشان است و به خاطر آن، شعرهایم شیرین و دلنشین شده‌اند.