هوش مصنوعی: وقت آن رسیده که از بی‌خودی و عشق بگویم و درباره‌ی نحوه و شیوه‌ی دلبری که محبوبم دارد، صحبت کنم.

هوش مصنوعی: من لباس زهد و تقوا را کنار می‌گذارم و از دستبند عبادت هم رها شده و لباس فاخر به تن می‌کنم.

هوش مصنوعی: من خود را به دقت بسازم و از دل خود نگرانی‌ها و اضطراب‌ها را برطرف کنم. می‌گویم «من حقیقت را می‌گویم» تا شاید بتوانی بر سر خود جایگاهی داشته باشی.

هوش مصنوعی: هیچ کس با من نیست که رازهای درونم را به زبان آورم، بهتر است که این رازها را به دیواری بگویم و در دل نگه دارم.

هوش مصنوعی: فصل گل آمده و من در خانه مست خوابیده‌ام. نمی‌دانم تا چه زمانی باید از شهر بیرون بروم تا بتوانم از زیبایی گلستان لذت ببرم.

هوش مصنوعی: من در هر کوچه و خیابانی همچون یک دیوانه قدم می‌زنم و بی‌پروا و بدون لباس، به دنبال فرزندانم می‌گردم. می‌خواهم آنها را پیدا کنم و برایشان دلسوزی و محبت کنم.

هوش مصنوعی: می‌خواهم آرامش را به خود هدیه دهم و حال خوبی را تجربه کنم. اگر جانم به خاطر دوستی فدا شود، همچون کسی که شانس و اقبال بلندی دارد، احساس خوشحالی و افتخار می‌کنم.