هوش مصنوعی: اگر دلی از دوستانم همراه من باشد، خوبم؛ و اگر در میان بوستان، گل یا خار باشم، باز هم از آن منظر به من وابسته‌اند.

هوش مصنوعی: او می‌گوید اگر دلش بخواهد، من به طریقی که او می‌گوید می‌شوم، و اگر خواسته‌اش تغییر کند، در همان لحظه به شکل دیگری در می‌آیم.

هوش مصنوعی: هر جا که مرا فراخوانند، می‌نشینم و به هر سمتی که بگویند برو، به راه می‌افتم.

هوش مصنوعی: اگر گفت من در آغوش تو هستم، بگو و اگر گفت جانم به جان تو وابسته است، بگو این نیز درست است.

هوش مصنوعی: از آن موی خوشبو و خوش‌رنگ در جست و خیزم و از آن چهره‌ی درخشان، آتش به جانم افتاده است.

هوش مصنوعی: وقتی که به وصالش می‌رسم، حال و هوای من بهاری است و وقتی از او دور می‌شوم و در غم جدایی‌اش قرار می‌گیرم، تمام شادی‌هایم به خزان و سردی تبدیل می‌شود.

هوش مصنوعی: این جمله می‌گوید که از آرامش و زیباییِ وجودش، گویی رشته‌های کتان به اطراف پاشیده شده‌اند و در برابر نور ماه، چهره‌اش همچون کتان به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی جلال و بزرگی من را ببینی، به من نگاهی بینداز. چون این زیبایی و خصوصیات برتر من، به زودی از این دنیا ناپدید خواهد شد.

هوش مصنوعی: من از خوش‌شانسی خود سپاسگزارم که در کنار شیر خدا، هم‌چون سگ در خدمت او هستم.