هوش مصنوعی: گفتم که اگر تو ماهی، من هم غلام تو هستم، او گفت که اگر تو شاهی، پس سکه‌ای به نام من بزن.

هوش مصنوعی: سوال کردم چرا دل من از محبت تو پریشان است؟ گفت به خاطر آن عشق و محبت، در دام شوق تو گرفتار شده‌ام.

هوش مصنوعی: گفتم چرا صبحم از شب تاریک تر است؟ گفت: از چهره‌ام که مانند صبح روشن است و از موهایم که همچون شب سیاه.

هوش مصنوعی: گفتم که ابروهای تو مانند هلال ماه است. او پاسخ داد که به زیبایی‌ام نگاه کن و بخوان که من ماه کامل هستم.

هوش مصنوعی: گفتم چرا قدت این‌قدر خمیده شده است؟ او پاسخ داد که به خاطر الف و زلف‌های درازم این‌طور شده‌ام.

هوش مصنوعی: گفتم بلند شو و بپیمای جامی از شراب، که او پاسخ داد: کسی به جز زهر تلخ از جام من ننوشیده است.

هوش مصنوعی: گفتم که چرا اینقدر سرزده و بی‌خبر آمدی و او در پاسخ گفت که به خاطر رسیدن پیامم اینطور رفتار کردم.

هوش مصنوعی: من اگر خار یا گل باشم، در گلستان حضور دارم. اگر خوب باشم یا بد، در هر حال بنده این درگاه هستم.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم که در چه حالتی هستم؛ آیا به هوشیاری رسیده‌ام یا در حال مستی هستم. اگر تو این را می‌دانی، من این‌گونه‌ام، و اگر آن‌طور بخوانی، من آن‌گونه‌ام.

هوش مصنوعی: می‌خواهم صدایت را بشنوم و تمام وجودم را به شنیدن صدایت اختصاص دهم. به همین خاطر، مدام مدح و ستایش تو را بر زبان می‌آورم.

هوش مصنوعی: جانم، وجود تو از هر دارویی بهتر است. اگر درد من شیرین‌تر از سود باشد، پس زیان من هم از تو ناشی می‌شود.

هوش مصنوعی: من از عشق تو می‌سوزم، اما هیچ کس این درد و سوز را نمی‌بیند. چهره‌ات مانند آتش، عمق وجودم را سوزانده و به جانم آسیب رسانده است.

هوش مصنوعی: قبل از تو، مهربانی‌ات بیشتر از این بود. اگر حالا با من نیستی، به خدا قسم که من همانم.

هوش مصنوعی: اگر آسمان به من نور و اقبال دهد، حتی از جایگاه پایین خود، بایستد و مرا در آستان خود بشمارد، به شرطی که من از خادمان او باشم.