هوش مصنوعی: من می‌گویم که عاشق آن محبوب هستم و به خاطر عشق او از آبرویم گذشتم، ای خاک عالم، بر سرم!

هوش مصنوعی: آن سمندر که در آتش سوزان نمی‌سوزد و تاب می‌آورد، من تاب و توان این را ندارم که از آتش تو عبور کنم.

هوش مصنوعی: یاد دارم که شبی پروانه‌ای به شمع گفت که من عاشق تو هستم و اگر هم بال‌هایم بسوزند، از این عشق غمگین نیستم.

هوش مصنوعی: شمع به پروانه گفت: اگر از عشق من می‌سوزی، من نیز به عشق تو از سر تا پا در آتش هستم.

هوش مصنوعی: وقتی عشق را با دوست می‌بینم، گویی او را در چشمانم می‌بینم. وقتی به خودم نگاه می‌کنم، آن دوست را واضح و آشکار می‌یابم.

هوش مصنوعی: عشق من به معشوق امروزی نیست که در دل خود پرورش داده‌ام، بلکه مانند شیرینی است که در دوران کودکی با شیر مادر در آغوش داشتم.

هوش مصنوعی: من از عشق چهره محبوبم در عرش مقام بلندی دارم، اما در مقایسه با او، به اندازه یک ذره و حتی کمتر از خاک راهش حقیر و ناچیز هستم.

هوش مصنوعی: امشب که به هم پیوستیم، روزی به سراغ من بیا. از لب تو یک بوسه می‌خواهم، حتی اگر کم باشد.

هوش مصنوعی: من نمی‌توانم به زیبایی چهره‌ات نگاه کنم، زیرا درخشندگی صورتت مانند خورشید است و من از تابش آن خسته‌ام.

هوش مصنوعی: چشمان تو مانند آهوست و در عین حال شیر را هم می‌تواند به دام بیاندازد. عجیبی نیست اگر گرگ‌ها از او بترسند و فرار کنند.

هوش مصنوعی: نمی‌خواهم صدای نصیحت‌گر را بشنوم، زیرا از عشق شکرین، می‌گویم که حتی اگر در دل من کرم‌های بی‌ادب بودند.

هوش مصنوعی: وقتی شانس و اقبال من بالا برود، با لطف و محبت تو به من، دلگرمی و امید بیشتری پیدا می‌کنم.