هوش مصنوعی: من نه علاقه‌ای به سفر به باغ گل دارم و نه خواهان چمن‌زار هستم، تنها چیزی که می‌خواهم این است که در کنار قد بلند و زیبا، شکوفه‌ای مانند لاله و رخساری مانند نسرین داشته باشم.

هوش مصنوعی: درخت سروی که من دارم، قمر زینت‌بخش سرش است؛ اما درخت چمن تنها به قمر چمن زینت یافته است. کجای این چمن سروی مانند سرو من وجود دارد؟

هوش مصنوعی: بوی خوشی که از موهای عطری او به مشامم می‌رسد، برایم کافیست و دیگر نیازی به بوی عنبر یا مشک ندارم.

هوش مصنوعی: دل پریشان و آشفته‌ای که دارم، به خاطر آن موهای به هم ریخته‌اش است و من هم این گفتار شیرین و دلنشین را از او به ارث برده‌ام.

هوش مصنوعی: از هند یک کاروان شکر به فارس آمده است و من به خاطر لب‌های شیرین و گویای او پر از صحبت‌های دلنشین هستم.

هوش مصنوعی: به او گفتم که مانند یوسف به خاطر زیبایی چهره‌اش مورد توجه قرار می‌گیرد. اما او با افتادن در چاه مواجه شد و من هم آن چاه را در زیر چانه‌ام دارم.

هوش مصنوعی: گفتم که موهایت را به زیبایی وز کرده‌ای، او پاسخ داد که به خاطر تدبیر قلب دیوانه‌ات، از گیسوی مشکینم گیسوی خود را می‌زنم.

هوش مصنوعی: وجودم به قدری از عشق تو پر شده که احساس می‌کنم خودم نیستم و تو را در وجودم مثل یک لباس پوشیده‌ام.

هوش مصنوعی: گفته می‌شود که ارزش یک بوسه از لب‌های محبوب چقدر است. من آماده‌ام که این بوسه را با چیزی که دارم عوض کنم، زیرا هر دوی این احساسات را در اختیار دارم.

هوش مصنوعی: بیا ای ساقی، شراب بیاور و صدای رود و ساز و نی را به گوش برسان. چه نگرانی از عارفان و عامه مردم دارم، چه تفاوتی برایم دارد که مرد باشد یا زن.

هوش مصنوعی: اگر شانس و اقبال خوب به من دستور دهد که نخستین جرعه‌ی باده را به من بدهند، به خاطر شوقی است که به شعر او دارم، و تا وقتی که جانی در بدن دارم این شوق ادامه دارد.