هوش مصنوعی: به خاطر خواب نیمه‌همه که از چشمانت می‌دارم، آرامش و طاقت خود را از دست داده‌ام. زلف پرچین و تاب تو نیز باعث می‌شود تاب و تحملم کمتر شود.

هوش مصنوعی: زلف‌های تاریک و سیاه تو مانند نقابی است که روی چهره‌ات قرار دارد، یا شاید آفتاب در حال پنهان شدن در ابرهاست.

هوش مصنوعی: اگر تو نقاب را از چهره‌ات برداری، چه کسی می‌تواند به زیبایی تو مانند یک نقاش چینی، تصویر بکشد؟

هوش مصنوعی: پرنده دل در دام زلف تو گرفتار شده است، مانند گنجشکی که در چنگال یک عقاب به تله رفته باشد.

هوش مصنوعی: چهره زیبای تو مانند هلال ابرویت درخشان است و همچون شمشیری است که در دست خورشید قرار دارد.

هوش مصنوعی: موهای تو همچون عطر خوشی است که به چهره‌ات با لطافت خاصی افزوده شده و زیبایی‌ات را دوچندان می‌کند.

هوش مصنوعی: گاهی دل انسان از مرد و زن جدا می‌شود و در آن زمان که جان خود را در گفت‌وگو با شیخ و جوان فدا می‌کند.

هوش مصنوعی: مانند ماهی و سمندر، بی تو گهگاهی در آتش و گاهی در آب هستم.

هوش مصنوعی: اگر همه زیبایان دور هم جمع شوند، من فقط تو را انتخاب خواهم کرد و هیچ کس دیگری را نمی‌خواهم.

هوش مصنوعی: به خاطر جشن وصال تو، ای معشوق، دل من از درد جدایی به شدت می‌سوزد و مانند کباب در آتش گداخته است.

هوش مصنوعی: صبر و تحمل من به خاطر نبودنت از بین رفت و به تدریج ویران شد.