هوش مصنوعی: عشق من برای محبوبم آنقدر عمیق و پرشور است که وقتی او می‌رقصد، من نیز با تمام وجودم برای او تلاش می‌کنم و قلبم برایش از ته دل می‌تپد.

هوش مصنوعی: با تلاشی که از ابرو و مژگان او می‌بینم، نگاه‌های او مانند تیرهایی به دل من می‌نشیند، همچنان که تیر رستم از کمان رها می‌شود.

هوش مصنوعی: از دل من اشک مثل خون سرازیر شده و بر صورت من شبیه آب از فواره به یکباره می‌ریزد.

هوش مصنوعی: دل من به خاطر زیبایی‌های او، مثل چوب‌لباسی که از گل سنبل به گل ارغوان می‌جهد، بی‌تاب و هیجان‌زده است.

هوش مصنوعی: در شب جدایی از او، آهی عمیق از دل می‌کشم که آتشین و سوزان است و به آسمان می‌رسد.

هوش مصنوعی: عجب نیست که به خاطر درد و غم آن دختر با چهره آتشین، همچنان شعله‌ای از آتش درونم زبانه می‌کشد و بر جانم اثر می‌گذارد.

هوش مصنوعی: زیبایی چهره‌اش مانند ماه در آسمان است و نمی‌توان با رقصش که همانند قامت سرو در باغ است، رقابت کرد.

هوش مصنوعی: آتش دل با ناله‌ای بلند می‌جوشد، همچون تیر شهابی که هر لحظه به سمت آسمان پرتاب می‌شود.

هوش مصنوعی: شایسته است که من در شعر خود ادعای پیامبری کنم، زیرا افکار من مانند مرکب پرسرعتی در فضایی بی‌حد و مرز به پرواز درمی‌آید.