هوش مصنوعی: به موهای تو قسم می‌زنم، همچنان که در سوره واللیل اشاره شده است؛ دل من به هیچ‌کس جز تو تمایل ندارد.

هوش مصنوعی: داستانی در مورد زیبایی و درخشش است که به شب و روز اشاره می‌کند. این به ما نشان می‌دهد که شب و روز هر کدام زیبایی و ویژگی‌های خاص خود را دارند.

هوش مصنوعی: او نمی‌داند که من چقدر از دوری تو رنج می‌برم، که چرا این زاهد از عذاب‌ها و مصیبت‌های جهنم این‌قدر سخن می‌گوید.

هوش مصنوعی: گاهی اوقات وقتی که من در دل‌تنگی و دوری، اشک می‌ریزم، عجبی ندارد که شهر از جا کنده شود و مثل سیل به حرکت درآید.

هوش مصنوعی: بیا و چهره‌ات را نشان بده تا شب من مانند روز روشن شود. اگر گره‌های زلفت را باز کنی، شب من به روز تبدیل خواهد شد.

هوش مصنوعی: تو را مه و خورشید در زیبایی خود کم می‌آورند؛ اگر جمال من از نوری برخوردار باشد، چشمانم به مانند اشکی که بر پروین افتاده، روشن است.

هوش مصنوعی: وفای من به تو بیشتر از جفای تو به من است، پس موهایت را در کفه ترازو بگذار تا میزان این وفا و جفا را نشان دهد.

هوش مصنوعی: من در میان تمام عاشقان خوشبخت و خوش‌اقبال هستم، همان‌طور که تو در بین همه دلبران، پیشوای آنها هستی.