هوش مصنوعی: وقتی قلبم عاشق تو شد، می‌دانی چه کار کردم؟ خون دلم را بیرون کشیدم و به وسیله چشمانم آن را به نمایش گذاشتم.

هوش مصنوعی: وقتی تو را دیدم که موهای زیبایت مانند زنجیر درهم پیچیده است، دلم به شدت بی‌تاب و پریشان شد و مانند مجنون عاشق تو شدم.

هوش مصنوعی: من به او گفتم که اگر چشمانم پر از اشک شود، این اشک‌ها می‌تواند شهر را ویران کند. پس به او گفتم که برو و ویران کن، و او از من اجازه گرفت و به گریه کردن شروع کرد.

هوش مصنوعی: من به خاطر اندوه جدایی و درد عشق، چهره‌ای زرد و غمگین داشتم؛ اما با اشک‌هایم چهره‌ام را همچون گل سرخ زیبا کردم.

هوش مصنوعی: به خاطر دلی پر از درد و حسرت، چشمانم پر از اشک شده و بر هر انسانی که به فقر و نیاز دچار است، نعمت‌ها و دارایی‌هایم را بخشیدم. در این بی‌پناهی، همچون قارون که ثروتی بی‌پایان داشت، به دیگران کمک کردم.

هوش مصنوعی: به دل خود گفتم که از زلف محبوب که همچون ماری خطرناک است، دوری کن. اما دل گفت اگر او ماری باشد، من هم او را فریب داده‌ام.

هوش مصنوعی: به او گفتم که از شانس خوبت، هر بار که مرا ببوسی، خیلی ارزشمند می‌شود. او پاسخ داد که می‌ترسم اگر این کار را بکنم، ممکن است بگویند که خیلی فریب خورده‌ام.