هوش مصنوعی: آن محبوب زیبا و شوخ، به طور خاص دل می‌برد و جادوی او را نباید جویا شد. این زیبایی که از نرگسش، جاذبه‌ای سحرآمیز به وجود می‌آورد، را نیز نباید زیر سوال برد.

هوش مصنوعی: با نگاه زیبای تو، دین و ایمان انسان دچار تزلزل می‌شود. نیازی به گفتن نیست که چشمانت چقدر می‌توانند دل را جریحه‌دار کنند و ابروهای تو به مانند خنجری عمل می‌کنند که انسان را آسیب‌پذیر می‌سازد.

هوش مصنوعی: آن زیبارو نه تنها دل مرا به هم ریخته است، بلکه او مرا به زنجیر غم و اندوهی درآورده که نمی‌توانی از آن بپرسی.

هوش مصنوعی: محبوب من دختر زیبایی است، اما با دل من بدرفتاری می‌کند. به قدری جملات زشت و ناپسند می‌گوید که بهتر است از آن سوال نپرسی.

هوش مصنوعی: دیشب در حلقه زلفت تا دل شب، گفتگو بود. حالا پریشان‌تر از آن مو، از من نپرس.

هوش مصنوعی: چشم من مانند چشمه‌ای شده که از غم تو آب می‌ریزد و در این حالتی که هستم، نیازی به پرسش نیست.

هوش مصنوعی: به نظر تو شاید چهره‌ات از دید من پنهان باشد، اما مانند آفتاب از همه جا روشن است و نیازی به پرسش درباره‌اش نیست.

هوش مصنوعی: اگر کسی بخواهد از زیبایی و خرد تو بهره‌مند شود، باید به قدری از نقره هزینه کند که دیگر از او سوال نکن.

هوش مصنوعی: با اینکه همه مردم به موفقیت من برای رسیدن به بلندی و مقام اشاره می‌کنند، ولی من از جدایی تو و بی‌وفایی‌ات در حالتی پایین و ناامید قرار دارم، پس چرا از من سوال می‌کنی؟