هوش مصنوعی: به او گفتم که از لبانم بوسه‌ای بگیر، اما او گفت که جان را از دست بده و بر کف بگیر. من نیز گفتم که هم جان و هم دل را در کف دارم، پس بیا و بگیر!

هوش مصنوعی: دهانم را به لب او گذاشتم تا او را ببوسم. او خندید و گفت: "شکری که به خاطر علم (محبت و دانایی) ریخته می‌شود، دامن‌گیر است."

هوش مصنوعی: به او گفتم که موهایت مانند چوب‌های چوگان به نظر می‌رسد. او پاسخ داد که پس باید بگویی دل من هم در کنار این چوگان در دست توست.

هوش مصنوعی: به او گفتم که آیا گوهر زیبای تو یاقوت است یا نیرویی زنده؟ او پاسخ داد که این مرجان است. از بوسیدن او، مرجان بگیر.

هوش مصنوعی: گفتم آن دلی که به خاطر زلف تو شکست، چرا گفت که با وجود نازکش، از لب من عذر بخواهد.

هوش مصنوعی: گفتم به خاطر عشق تو، Fortune او دچار سختی است. او پاسخ داد که هر مشکلی که به وجود بیاید، تو آن را ساده و راحت در نظر بگیر.

هوش مصنوعی: به او گفتم که در نهایت تو را تحت اختیار خود می‌گیرم. او گفت: بعد از احتشام‌الدوله، برو و از او فرمان بگیر.