هوش مصنوعی: تا چه زمانی باید به خاطر دوری تو صبر کنم؟ هم فریاد من مانند رعد و برق است و هم چشمانم از اشک، مانند ابر پر آب.

هوش مصنوعی: جز مرگ درمان دیگری برای من وجود ندارد. ای پزشک، درد دلم را درمان نکن و داروی صبر را به من نده.

هوش مصنوعی: اگر کسی نام تو را در قبرم به زبان بیاورد، به شوق تو زنده می‌شوم و از جای خود برمی‌خیزم و کفن از تنم کنار می‌زنم.

هوش مصنوعی: من می‌دانم که به چهره تو عشق ورزیدم، چه مرا مسلمان بنامند، چه ترسا و چه گبر.

هوش مصنوعی: از عواقب اعمال خود غافل نباش، زیرا نگاه تاریک و خون‌آلود تو بر دلم تأثیر گذاشته است و این به خاطر آن است که به من ظلم کرده‌ای.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی به وصالم برسی، در دوری‌ام صبر کن. اما در دل تنگ و پر از حسرت، جایی برای صبر وجود ندارد.