هوش مصنوعی: واقعا زندگی مرا به ستوه می‌آورد و از خدا می‌خواهم که عمرم را به پایان برساند.

هوش مصنوعی: از شدت ناراحتی و غم، جهان برایم از حد تنگ‌تر به نظر می‌رسد و نمی‌توانم ابعاد آن را احساس کنم.

هوش مصنوعی: هرگز از او دست نمی‌کشم تا زمانی که آرزوی دل را برآورده کنم، حتی اگر روزی تقدیر به سراغم بیاید و مرا در چنگ خود بگیرد.

هوش مصنوعی: من نه یوسف هستم که به زیبایی او شناخته شوم، پس چرا باید در برابر هر کسی که می‌بینم به این شکل تحت تأثیر قرار بگیرم و آزار ببینم؟

هوش مصنوعی: با توجه به اینکه سرنوشت خوبی ندارم و همیشه در سختی به سر می‌برم، حتی اگر بخواهم از خوشی‌ها و نعمت‌ها بهره‌مند شوم، نمی‌توانم طعم آن‌ها را بچشم و برایم مثل زهر خواهد بود.