هوش مصنوعی: در شب اول ماه رمضان، محبوبی سرکش و تندخو از در وارد شد.

هوش مصنوعی: موهای او که چین چین است، از بالای سرش به سمت وسط سرش ریخته و به شکل خمیده از دوش‌هایش پایین آمده و تا کمرش رسیده است.

هوش مصنوعی: موهای او بر دوش‌هایش افتاده است، مانند دو کلاغ که بر شاخه‌ی درخت نشسته‌اند، یکی از سمت راست و دیگری از سمت چپ.

هوش مصنوعی: شاید گفتی که دو زنگی به تو سلام کرده و به خاطر تو رومیان از راست و چپ خود را خم کردند و تعظیم نمودند.

هوش مصنوعی: به او گفتم، ای معشوق زیبا، چرا مانند اسب سرکش هستی که از انتقادها و سرزنش‌ها به دل و جانم آتش زدی؟

هوش مصنوعی: می‌گوید آیا می‌دانی که سرنوشت بدکار چه بلایی بر دل عاشق دیگر بار از روی کینه آورده است؟

هوش مصنوعی: چند لحظه پیش، هلال ماه از افق نمایان شد و آن کافر، که بی‌خبر از احساس من است، هیچ گونه شرمی از ابروهای من به دل نگرفت.

هوش مصنوعی: عشق و محبت باعث شده است که محبوبان با قامت افراشته و زیبایی خود، حس زیبایی را در دل عاشقان بیدار کنند. عاشقان نیز به لطافت و جذابیت ابروی محبوب اشاره کرده و آن را به عنوان نشانه‌ای از زیبایی دوست خود می‌دانند.

هوش مصنوعی: او ابروان جذاب یار را با قد مخصوص عاشق زار مقایسه می‌کند، که هر روز مانند هلال زیبا و لاغر است.

هوش مصنوعی: من می‌دانم که نمی‌توانم حتی یک لحظه زندگی کنم اگر ساقی، جام، شراب، موسیقی و ساز و آواز نباشد.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم چه راهی باید پیش بگیرم، چون به تو گفتم که دل دردمندم را درمان کن؛ شاید تو بتوانی راه حلی برای این مشکل پیدا کنی.

هوش مصنوعی: به او گفتم ای دوست، چه می‌گویی؟ ماه رمضان دوباره رسیده است. بلند شو، چون اکنون وقت سفر کردن فرا رسیده است.

هوش مصنوعی: در سخنانی آمده است که حتی اگر از رسول خدا هم نقل شود، بیانگر این است که زمانی که انسان به خرد و عقل خود توجه کند، از عذاب و سختی‌ها دور خواهد شد.

هوش مصنوعی: اگرچه می‌توان به سفر رفت و دیدن مکان‌های دور را تجربه کرد، اما در واقع در نظر دیگران و جامعه، کسی که در اینجا زندگی می‌کند و به سفر نمی‌رود، از ارزش بیشتری برخوردار است.

هوش مصنوعی: فردا دوباره در میخانه، پیر سالخورده‌ای نشسته و غم‌گین، خود را به باغ و بستان می‌سپارد و در چهره‌اش آثار اندوه نمایان است.

هوش مصنوعی: فردا روزی است که هیچ کس از تفکر و اندیشه زاهدانه نمی‌تواند به راحتی از درِ میخانه عبور کند.

هوش مصنوعی: فردا زمانی خواهد بود که درِ میخانه را می‌بندند و از غم او، شراب‌نوشان زهرِ دل خود را می‌نوشند.

هوش مصنوعی: فردا دوباره واعظ بر منبر می‌رود و می‌گوید: ای مردم، از روز قیامت بترسید.

هوش مصنوعی: در روایت‌ها آمده که در دوزخ، موجوداتی شبیه به مار وجود دارند که دندان‌هایشان از تیغ‌های تیزتر و خطرناک‌تر است.

هوش مصنوعی: عقرب به اندازه‌ای نیش خطرناکی دارد که اگر از کوه عبور کند، آن کوه را به خاکستری تبدیل می‌کند.

هوش مصنوعی: هر کسی که در این دنیا به نوشیدن مشروبات الکلی عادت دارد، در روز جزا هیچ سهمی از شراب کوثر نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: همه می‌دانید که غیبت از زنا بدتر است، پس بهتر است از هر دو اینها پرهیز کنید.

هوش مصنوعی: زن و مرد برای گناهان خود از خداوند طلب بخشش کنند و بعد از این دیگر مرتکب گناه نشوند.

هوش مصنوعی: واعظی که به محراب نماز می‌رود و بر منبر خطبه می‌خواند، از زیبایی و جذابیت ابرو و زلف تو شرم ندارد. او به راحتی می‌تواند به خداوند روی آورد و در عین حال به جذابیت‌های دنیایی توجه کند.

هوش مصنوعی: در این شهر، جایی وجود ندارد که کسی بتواند در آن زندگی کند، پس برای چه کار باید مکانی را درست کنیم و کجا باید ساکن شویم؟

هوش مصنوعی: در اینجا اشاره به این است که در روزه‌داری، اگر کسی مسافر باشد، طبق قوانین شرعی ممکن است روزه نگیرد. به عبارت دیگر، مسافر می‌تواند روزه را ترک کند و دلیل آن هم به حکم و قضاوت علماست.

هوش مصنوعی: از این دیار ما و تو مانند بازرگانان به سرزمین‌های حبشه، ختن، ختا یا کشمر می‌رویم.

هوش مصنوعی: موضوع این است که وقتی به آن سرزمین برویم، همه خواهند گفت که ماه رمضان فرا رسیده است.

هوش مصنوعی: برای به دست آوردن آنچه که تو داری، من هم از وجود خودم می‌گذرم تا به تو نزدیک شوم.

هوش مصنوعی: هر چه نفع و ثروتی که من و تو از طلا و نقره به دست می‌آوریم، من هم به محض دیدن چهره‌ات، آن را نثار تو خواهم کرد.

هوش مصنوعی: هر چه خواسته‌های مالی و مادی من و تو آشکار شود، من می‌روم و از آن یک دهم را برای خودم برمی‌دارم.

هوش مصنوعی: زیرا همه می‌دانند که طلا ارزش بیشتری از نقره دارد و من دارایی‌ام طلاست، در حالی که تو نقره داری.

هوش مصنوعی: هرگز نمی‌گویم که طلا را به من ندهند، اما اگر زرگری تو را ببیند، به سادگی تو را با نقره‌ات نمی‌سنجد.

هوش مصنوعی: اگر از زحمات سفر نگرانی نداری، نگران نباش. من تدبیر دیگری دارم که از این وضعیت بهتر خواهد بود.

هوش مصنوعی: در طول روزها روزه می‌گیرم، اما شب‌ها باز هم شراب می‌نوشم و در ساغر پر از آشوب و هیاهو می‌ریزم.

هوش مصنوعی: تنها می‌توان دو یا سه جام نوشید، زیرا بلافاصله بعد از آن طعم آن از دهان خارج می‌شود و درد ناشی از مستی به سراغ آدم می‌آید.

هوش مصنوعی: او به قدری از شادی و خوشحالی غرق در احساس شده بود که وقتی به هوش آمد، حس کرد همانند سحر یک شب دیگر است.

هوش مصنوعی: وقتی روز می‌شود، از خانه به مسجد می‌رویم و در آنجا جا می‌گیریم، مانند زاهدانی که مجذوب کننده‌اند.

هوش مصنوعی: دیروز در احیا و بیداری، کسی از حال ما خبر نداشت. کسی نمی‌تواند به درستی از دل و رازهای پنهان ما باخبر باشد.

هوش مصنوعی: ما درباره هیچ چیز سخن نمی‌گوییم جز درباره روزه و نماز و از هیچ کس مدح نمی‌کنیم جز از بهترین انسان.

هوش مصنوعی: زمانی که از او در مورد مسأله وضو سوال می‌کنیم، می‌پرسیم که چگونه این موضوع به روش جعفر تنظیم شده است.

هوش مصنوعی: گاهی می‌گوییم در حال تردید میان سه و چهار، آنچه که از دین مقدس آمده را بیان کن.

هوش مصنوعی: وقتی شب شود، از مسجد به خانه برمی‌گردم و دوباره جامی از شراب قرمز در دست می‌گیرم.

هوش مصنوعی: من در شب قدر شراب نمی‌نوشم، اما هیچ‌گاه شراب نمی‌نوشم تا آنکه قدر و منزلت من بیشتر از اندازه خودم شود.

هوش مصنوعی: من تمام کارهای نیک و عبادات شب قدر را انجام می‌دهم، چرا که آنچه در حدیث‌ها و از پیغمبر (ص) روایت شده، مرا به این کار تشویق می‌کند.

هوش مصنوعی: در نیمه شب با احترام و خضوع دعا می‌خوانم، همان دعایی که ابو حمزه در صبحگاهان می‌خواند.

هوش مصنوعی: وقتی از خواندن قرآن و نماز فارغ شوم، هم پدر را با دعا خوشحال می‌کنم و هم مادر را.

هوش مصنوعی: من تنها برای وصل تو و مرگ رقیب سجده می‌کنم و از کرم تو هیچ درخواست دیگری ندارم.

هوش مصنوعی: در شب عید زیبایی و زینت ایجاد می‌کنیم، اما جشن ما تنها حسرت سلطنت سلجوقیان و سلطان سنجر را به یاد می‌آورد.

هوش مصنوعی: در میهمانی نهم، من کاسه را از کاسه‌اش جدا می‌کنم و پرده‌ای را که روی سرزمین قیصر قرار دارد کنار می‌زنم.

هوش مصنوعی: من عطری خوش را همچون گل موی تو در هاون می‌کوبم و چون زغال در مجمر می‌سوزم، در حالی که زیبایی و پیچیدگی چهره‌ات در ذهنم جای دارد.

هوش مصنوعی: بخشنده شراب، از یک جا با صدای دف، بربط و نی، به فراوانی از گلوی بط خون کوثر می‌ریزد.

هوش مصنوعی: خواننده از یک سرگشتگی ناشی از شراب، به آسمان گوش می‌سپارد و زهره را می‌شنود که به دلیل صداهای دل‌نواز کر شده است.

هوش مصنوعی: یک نفر بیهوش را در یک گوشه قرار دادند، در حالی که دیگری خوشحال و سرمست از شراب به تماشای دیگران مشغول است.

هوش مصنوعی: صبح که می‌شود، باید چهره‌ام را شستشو دهم و خود را برای نمایاندن به جهانیان آماده کنم، زیرا من نمونه‌ای از بهترین هنرمندان هستم.

هوش مصنوعی: به شما تبریک می‌گویم و می‌نشینم و بعد از آن شروع می‌کنم به ستایش شاهنشاه دین، فاتح خیبر، حیدر.