هوش مصنوعی: سلطان آسمان به سمت شرق روی می‌آورد و از ستاره‌ی ثریا، دیگر بار درخشان‌تر می‌شود.

هوش مصنوعی: چشم من به خاطر دوری آن معشوق بی‌محبت مثل ماهی که در آسمان ستاره‌ها را می‌شمارد، گاهی از دلتنگی می‌ریزد و گاهی آرام می‌شود.

هوش مصنوعی: گاهی به حدی اشک ریختم که شبیه ابرهای باران‌زا در بهار شدم، و گاهی به قدری ناله کردم که مثل طوفان و قهری شدید شدم.

هوش مصنوعی: اشک‌های من باعث شده که کناره‌هایم به رنگ قرمز درآید، همچنان که وقتی به آن خط سبز فکر می‌کنم، احساسی از گشایش و شادی را تجربه می‌کنم.

هوش مصنوعی: تو گفتی که من از ناله‌هایم به قناری شباهت دارم و به خاطر گریه‌هایم به کودکی پیوند خورده‌ام.

هوش مصنوعی: به خاطر سوگ و غم زیادی که در دل دارم، خودم به شوخی گفتم شاید صد چشمه از غم در چشمان من به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: ناگهان خادم آمد و گفت: آیا نگفتم که دل خود را به زیبایی‌های صورت‌ها نسپار؟

هوش مصنوعی: این بیت بیان می‌کند که افرادی که از عشق دم می‌زنند و خود را از مردمان برتر می‌دانند، در نهایت رفتاری ناپسند و بی‌رحم از خود نشان می‌دهند، به‌گونه‌ای که این رفتار مشابه رفتار زنی است که به شوهر خود خیانت می‌کند.

هوش مصنوعی: یاوری که در سال گذشته، روز و شب در کنار تو بود، اکنون چگونه است که به دو صورت مختلف ظاهر شده است؟

هوش مصنوعی: این سال کجا هستی که به آغوشم بیاویی و در نظر کسی، زیبایی‌ات را نبیند و از شکوه و عظمتت شگفت‌زده نشود؟

هوش مصنوعی: با عشق چه کاری داری؟ بگو تا بشنوم که عشق تو در دل من نیست.

هوش مصنوعی: شاید شنیده باشی که بزرگان گفته‌اند، هر کسی که دربارهٔ موضوعی صحبت کند یا خود را بزرگ جلوه دهد، لزوماً از آن مقام یا دانش برخوردار نیست.

هوش مصنوعی: به دلیل این حرف، دل من که از درد رنج می‌برد، مانند جویباری از خون جاری است و من با صدها هزار ناله و آه، داستان خود را به آن کس بازگوییدم.

هوش مصنوعی: دنیا ثبات ندارد و به هیچ وجه از غم‌هایت نگران نباش. تنها فرزند من نیستی که بی‌رحمی کنی.

هوش مصنوعی: هر کس که چهره زیبا و دلنشینی دارد، ناگزیر باید سنگین‌دل باشد، حتی اگر تمام ویژگی‌های پیامبرگونه را داشته باشد.

هوش مصنوعی: کمی صبر کن به خاطر دل‌نگرانی‌ات؛ چرا که خداوند از کسی که در دل غم دارد و صبر می‌کند، خوشنود است.

هوش مصنوعی: اگر به وصل محبوب برسم، سرشار از شادی می‌شوم و اگر از او دور باشم، دلم آتش می‌گیرد. اما در هر حال، تصمیم و اراده من تحت تاثیر نیرویی بزرگ و الهی است که من را به سمت احساساتم هدایت می‌کند.

هوش مصنوعی: ما در حال گفتگو با خدمتگزار خوش‌زبان بودیم که ناگهان صدای بلندی از ضربه‌ی سندان به گوش رسید.

هوش مصنوعی: با شتاب از جای خود برخاستم و پرسیدم تو کیستی؟ در پاسخ گفت: منم. او را شناختم، اما چرا او را دلبند خود خطاب کردم.

هوش مصنوعی: من به چهره‌اش نگاهی کردم و پرسیدم که چه طور شد که یاد من به ذهنش آمد. او با شور و شوق گفت که از در وارد شده و به خاطر من خوشحال است.

هوش مصنوعی: زنی با زیبایی خیره‌کننده و چهره‌ای درخشان به میخانه وارد شد و با هر گامش، شور و جذبه‌ای به همراه داشت. او مانند گلی زنده و شاداب می‌درخشید و تاثیر عمیقی بر دل‌ها می‌گذاشت.

هوش مصنوعی: چهره‌اش همچون نور ماه درخشان است و قامتش به زیبایی سروهای بلند.

هوش مصنوعی: من به خاطر زیبایی و قامت دلربای او، خطاهایی در شعر خود داشتم و نمی‌توانستم به خوبی توصیف کنم. نه مانند سرو خوش قامت ایران و نه مانند ماه نخشب، نمی‌توانم با او برابری کنم.

هوش مصنوعی: کی می‌توانست مانند زلف نازک و زیبای سنبل، ماهی را داشته باشد؟ و کی می‌توانست مانند چشمان زیبای بهار، سروهای خوش قامت را داشته باشد؟

هوش مصنوعی: نه مانند سروهایی که در لباس زشت هستند، و نه چون ماه نخشبی که تاج زیبایی بر سر ندارد.

هوش مصنوعی: او لباسی از پارچه‌های گرانبها به تن داشت و بر سرش تاجی از سنگ‌های قیمتی و عطرناک بود.

هوش مصنوعی: موهای او که بر دوش‌هایش افتاده، درست مانند زاغی است که بر شاخه درختی نشسته است.

هوش مصنوعی: موی سیاه او در شب مانند است و چهره سفیدش مانند ماه می‌درخشد.

هوش مصنوعی: آه، بدنش به نرمی خلاقی است که مانند قاقما (نوعی پرنده) پرواز می‌کند و زیبایی رخش (اسب) را به خوبی سلطان نسترا (شخصیت یا موجودی با اعتبار و عظمت) نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: موهای او حاوی زیبایی‌های بی‌نظیری است که شبیه به عطر مشک است و چشمانش مانند شراب قرمز، جذاب و افسونگر هستند.

هوش مصنوعی: چشمم به موهای آشفته و بی‌قرار او افتاد و به یقین رسیدم که جهان پر از عذاب و مشقت است.

هوش مصنوعی: اگر گوهر با یک کلام تبدیل به سنگ شود، دیگر من از عمان در پی یافتن گوهرهای نارنجی نیستم.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف جذابیت و تأثیر عطر عنبر بر اثر حرکت زلف معشوق اشاره دارد. در واقع، وجود و زیبایی زلف معشوق به قدری قوی است که با یک حرکت می‌تواند دل‌های بسیاری را به خود جذب کند. همچنین، شاعر می‌گوید که غیر از این عطر و زیبایی زلف معشوق، دیگر چیزی از دریاچه زیبایی‌ها نمی‌تواند وجود داشته باشد. این بیان احساس عشق و تمایل را در خود دارد و به نوعی به نازکی و زیبایی زلف معشوق تأکید می‌کند.

هوش مصنوعی: او را در بالای مجلس نشاندیم و با محبت به آستین خود نزدیک کردم، چون نور ماه، راهش را از چهره‌ام روشن کردم.

هوش مصنوعی: به خاطر خوشحالی، در حضور او سرم را بر زمین گذاشتم و مانند شاخساری بر روی زمین خم شدم.

هوش مصنوعی: وقتی که زلف تو پریشان شد، من هم پریشان شدم و از این وضعیت نگران شدم، گویا کسی مرا به خواب دیده است.

هوش مصنوعی: چه خبر است؟ کجا هستی و چه کاری انجام می‌دهی که این‌گونه زرد و ضعیف، خسته و رنجور و مضطرب به نظر می‌رسی؟

هوش مصنوعی: در روابط و تعاملات، تنها چیزی که وجود دارد، فاصله و جدایی است. انسان به مانند موی نازک و ضعیف، قادر به تحمل این فاصله نیست.

هوش مصنوعی: چشمان من مگر به تو دستور داده‌اند که این‌گونه بیمار و ناتوان شوی و خواب و خوراک را فراموش کنی؟

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی داستان عشق را بنویسی، باید بدانی که نشانه‌های آن در وجود تو، مانند خطوطی بر روی کاغذ، نمایان است.

هوش مصنوعی: به او گفتم که بخشی از وجود تو برای من همچون جان من است. در ایام جدایی، این روزها را بیشتر از همیشه می‌گذرانم.

هوش مصنوعی: گفت: از درد جدایی نمردی و چه قدر قوی هستی. پاسخ دادم: زندگی من در آتش است، مثل آتش سوارکاران.

هوش مصنوعی: بالاخره وقتی نیمه شب گذشت، گفت بلند شو و می ریز، چون اگر بخواهی می‌توانی مست شوی.

هوش مصنوعی: مقداری از آن نوشیدنی اگر دیو بنوشد، به فرشته‌ای با طبع خوش تبدیل می‌شود و به زیبايي حوریان می‌رسد.

هوش مصنوعی: از آن می که کسی بدون دانش بنوشد، مانند گلی است که در گل فرو می‌رود و تا روز قیامت در آن خواهد ماند، مانند خراسانی.

هوش مصنوعی: اگر زاغی از آن می یک قطره بنوشد، از زیبایی و جلال آن شرمنده می‌شود؛ در حالی که طاووس به خاطر جلوه‌اش به خود می‌بالد.

هوش مصنوعی: اگر بویی از محبوب به مشام مور برسد، آن مور هم خواهد گفت که ما غلام درگاه سکندر هستیم.

هوش مصنوعی: به من گفتی که ساده‌لوحی، با نوشیدنی‌ات چه می‌کنی؟ ای ساقی، نیازی به صحبت‌های دیگر نیست.

هوش مصنوعی: با سادگی و بی‌تجمل به میان مردم بیایید و از نوشیدن شراب نترسید، اما در نهایت از خدا شرم داشته باشید.

هوش مصنوعی: می‌ترسم خدایی ناکرده، زیبایی و جاذبه‌ات از دست برود، چون تو دارایی ارزشمندی داری و دیگران در کمین آن هستند.

هوش مصنوعی: شهزاده به کسی که شراب می‌نوشد، می‌گوید که نگران نباش، مبادا دیگران از حال تو باخبر شوند و از این موضوع آگاه شوند.

هوش مصنوعی: گفت به شوخی که جواب مرا با لبخند و شیرینی خود بده، ای آسمان! دانش تو نباید از اصول انصاف دور شود.

هوش مصنوعی: بهتر است از لذت‌های زندگی بهره‌مند شویم یا اینکه به امید موفقیت کارهایی کنیم که ممکن است با سختی و ناکامی همراه باشد؟

هوش مصنوعی: بهتر است که شراب بنوشی یا اینکه هر صبح و شام به در خانه ی مردم سر بزنی و خودت را نشان دهی؟

هوش مصنوعی: نوشیدن شراب بهتر است یا این که هر زمان در کاخ شاهزاده با صد تا همسر زندگی کنی؟

هوش مصنوعی: نوشیدن شراب از این بهتر است که به نفاق دامن بزنیم و از ذره‌ای کمتر باشیم.

هوش مصنوعی: بهتر است انسان شراب بنوشد تا اینکه مانند گرگ‌ها از مسئولیت‌های خود بگریزد و از روی اضطرار مسئولیت‌هایش را کم کند.

هوش مصنوعی: هر چیزی که از آن بگذری، صحبت کردن با دوست و رفیق دلپذیرتر است. پس برخیز و دو لیوان از شراب بیاور.

هوش مصنوعی: به کوچه‌های می‌فروش رفتم و با شوق و طمع از او خواستم که به من کمک کند.

هوش مصنوعی: مهمانی عزیز باعث شده است که من احساس افتخار کنم، چون از من خواسته‌اید که شراب خوب بیاورم.

هوش مصنوعی: در میانه شب، نه پولی دارم و نه چیزی برای عرضه، بنابراین می‌خواهم که پیراهن و دستارم را به رهن بگذارم.

هوش مصنوعی: اما نه مانند شرابی که در آن آب و شراب با هم ترکیب شده‌اند، به گونه‌ای که نیمی از آن آب و نیمی دیگر شراب باشد.

هوش مصنوعی: یک نفر با ظاهری خاص و جذاب، لباس و شاهکارهای مرا گرفت و به عنوان وثیقه یک شیشه از شراب قرمز به من داد.

هوش مصنوعی: به آرامی و با احتیاط از او دور شدم و در هر مکان که می‌توانستم به سمت او را ه آمدم تا به خدمت آن شخص خوب برسم.

هوش مصنوعی: گفتم شراب بیاورید، که باده نوشی کنیم. او پاسخ داد که صبر کن و این داستان را بیاور، سپس فرشی از گل بگستر.

هوش مصنوعی: مشکی را بیفشان مانند سر تارهای موی من، و بوی خوشی را بسوزان همچون خوشبوی خم شراب من.

هوش مصنوعی: من مهمانی را تزیین کردم به گونه‌ای که بهشت را به حسرت بیندازد و خاقان و قیصر را به غبطه وادارد.

هوش مصنوعی: شمع و گل سرخ گواهی برای زیبایی و لذت‌های زندگی هستند، در حالی که ساز و آواز و نوشیدنی‌های خوشمزه برای شادی و خوشی روح انسان به کار می‌روند.

هوش مصنوعی: من او را به جام شراب خوشمزه سیراب کردم و به آب گلاب خوش عطرش بردم.

هوش مصنوعی: آیا تصور کردی که کلبه من به زیبایی دشت چین است؟ اگر با نگاه خویش به آن بنگری، متوجه می‌شوی که از شدت عطر و بوی دل‌انگیز، هر طرفش معطر است.

هوش مصنوعی: گوش زهره از صدای زیبا در آسمان کر شد، زیرا آنقدر نوازندگان با سازهای مختلف نغمه می‌نواختند که صدای آنها مانند زنگ و زمزمه‌ای دلنشین به گوش می‌رسید.

هوش مصنوعی: ناگهان لیوانی که در آن شراب است، همچون کودکی که به سینه مادر نزدیک می‌شود، باز شد و محتویاتش نمایان گشت.

هوش مصنوعی: او مدام از من خواست تا برایش شراب بیاورم و من هم پیوسته آن را در ساغرهای صاف به دستش می‌دادم.

هوش مصنوعی: او از شراب مست شده و من از دو چشم او. مستی من به خاطر مستی اوست، که از این حال او به مراتب بیشتر است.

هوش مصنوعی: شخصی به دیگری می‌گوید اگر ابزار بازی قمار را داری، بیار و من بازی شطرنج و نرد را برایت فراهم می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر تو از لبانت به من عطری دهند، من دو بوسه به تو می‌زنم؛ و اگر من بروم، تو یک قطعه از این زیبایی را بخوان.

هوش مصنوعی: اما شعر من مانند شعری نیست که دل‌ها را آشفته کند و جان‌ها را غمگین سازد.

هوش مصنوعی: گفتم هر چه تو بخواهی انجام می‌دهم و سخنی در این باره ندارم، اما من مثل یک پیاده‌سوار در خدمت تو هستم که تو مانند شاه و بزرگ هستی.

هوش مصنوعی: اگر تو به میل خود از من جدا شوی و به زور زیبایی‌ات را از من بگیری، من هم اگر بروم، خوشبختی نمی‌تواند یاری‌ام کند.

هوش مصنوعی: وقتی خشمگین شدم و زلف‌هایم به هم ریخت، گفتم اگر بخواهم، می‌توانم به خداوند بزرگ آسیب برسانم.

هوش مصنوعی: به سمتم وزیر و فرمانده آن پادشاه می‌آید، وقتی هشتمین نفر بر پای فیل ایستاده است و اسبش چهره و سر دارد.

هوش مصنوعی: زمانی که آن پادشاه زیبا به نزد من آمد، چهره‌اش همچون خورشید درخشید و درد و غم او را به حالتی بی‌تاب و ناتوانی انداخت.

هوش مصنوعی: از جای خود بلند شدم و از خوشحالی در برابر او، به طور سه‌چهارم به حالت معلق و پرش مانند پرنده‌ای، حرکت کردم.

هوش مصنوعی: او را در آغوشم فشردم مانند جان عزیزم و از لبانش بوسه های بی شمار گرفتم.

هوش مصنوعی: گفت آیا از حساب و کتاب در این کشورها باخبر نیستی؟ پاسخ دادم، در این سرزمین‌ها حساب و کتاب چه معنایی دارد؟

هوش مصنوعی: گفت: «من دو بوسه را شرط گذاشتم، حالا چه کار می‌کنی؟» گفتم: «مگر نه این‌که دو برابر ده می‌شود؟ پس هر دو بوسه برای من ارزش زیادی دارد.»

هوش مصنوعی: او می‌گوید که وقتی دو ده به یک عدد تبدیل می‌شود، تو را بیشتر از صد بار بوسیده‌ام. این نشان می‌دهد که محبت و علاقه‌اش به طرف مقابل بسیار بیشتر از آن چیزی است که به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: به او گفتم که فقط چند بوسه بیشتر از این به تو ندادم، اگر به آن باور نداری، بیایید از ابتدا بشماریم.

هوش مصنوعی: گفت بیا تا بازی نرد را شروع کنیم، چرا که از این پادشاه و وزیر، قلب من از شدت ناراحتی خونین شده است.

هوش مصنوعی: از دو خانه مقدس، بهره‌ام چهار و سه است؛ برای تأسیس پنج خانه‌ام، خود را به بازی گرفته‌ام.

هوش مصنوعی: عشق او برایم مثل چهار من شده و من در حیرت هستم که چه کار کنم. ناگهان از دو حالت خودم افتادم به وضعیتی که غیرقابل تصور است.

هوش مصنوعی: او با لبخند به من نگاه کرد و گفت: حالا چه کار می‌کنی؟ بخوان یک غزل که روح را سرزنده کند.

هوش مصنوعی: به محض اینکه این را بیان کرد، ناگهان از نعمت‌های بی‌پایان چیزی به ذهنم خطور کرد.

هوش مصنوعی: وقتی زیبایی و دلربایی تو را دید، شکر به دلش آمد و مانند مگسی که به یاد طعمی شیرین می‌افتد، از حسرت به سر خود زدو زد.

هوش مصنوعی: مشتری دیگر به دنبال گیاه نمی‌رود، اگر یک بار لبخند شیرینی چون شکر را ببیند.

هوش مصنوعی: امشب که تو پیش منی، شادی‌ام از روز عید بیشتر است، زیرا شبی که بدون تو بگذرد، مثل سپیده‌دم قیامت برایم خواهد بود.

هوش مصنوعی: یک لحظه دیدن روی تو از این که چندین بار از سمت غرب بیایند و من را تا شرق ببرند، برایم بسیار شیرین‌تر است.

هوش مصنوعی: هر کسی که چهره زیبا و خوشرویی دارد، باید با زینت‌ها و آداب مناسبی آراسته شود. تو نیز با زیبایی صورتت می‌توانی به دنیا نشان دهی که این آداب و زیور سزاوار چه کسی است.

هوش مصنوعی: بیدار شو تا برایت زیبایی‌ام را بر چشمان روشن‌ات نمایان کنم، زیرا اتاق من همچون دل من تاریک و فرومایه شده است.

هوش مصنوعی: اگر موهای تو به زیبایی‌های قنبر حیدر نبود، پس این چه زیبایی‌ست که از ماه آن را بستر کرده و از مهر به آن بالین می‌زند؟

هوش مصنوعی: وقتی این غزل را از من شنید، غزال زیبای چین گفت: این غزل را به من بگو، شاعر کیست؟

هوش مصنوعی: گفتم که خودت به دلخواه و بی‌پیش‌زمینه سخن بگو، او به من پاسخ داد که به خدا سوگند، من از تو این حرف را باور ندارم.

هوش مصنوعی: تو هیچگاه از قافیه و وزن شعر فاصله نگرفتی و همیشه در قالب آن پابرجا بودی.

هوش مصنوعی: چرا ناگهان به این شکل عاقل و زیرک شدی؟ چندی نگذشته که چگونه زبان‌دار و سخنور شده‌ای؟

هوش مصنوعی: به او گفتم، ای بت زیبا، من همانی هستم که هستم، اما به خاطر ستایش علی (حیدر) به این مقام و جایگاه رسیدم.

هوش مصنوعی: پادشاهی که از وجود خود هستی به دست آورده و چیزی در این دنیا جز خداوند را جزو قضا و قدر خود نمی‌داند.

هوش مصنوعی: شاهی که حتی کوچک‌ترین خدمت‌گزارش برایش ننگ و عار باشد، از حکمرانی و تاج‌گذاری او بی‌ارزش‌تر است.

هوش مصنوعی: پادشاهی که قادر است با یک اشاره انگشت، تغییراتی در عالم بالا ایجاد کند.

هوش مصنوعی: آن شخصی که دارای وقار و شخصیت است، همچون کوه است و آنکس که سخاوت و generosity دارد، همانند دریا پهناور و بی‌پایان است.

هوش مصنوعی: هر چیزی که وجود دارد، نامش را از او گرفته است و هر آنچه که در جهان مادی دیده می‌شود، حقیقت و وجودش از او نشأت می‌گیرد.

هوش مصنوعی: من عشق او را بر تن خود پنهان کرده‌ام و از عشق او تاجی بر سر نهاده‌ام.

هوش مصنوعی: در روز انتقام، اگر سم اسب‌ها و صدای طبل باشد، هم زمین و هم آسمان برای او نابینا خواهند شد.

هوش مصنوعی: او کارهایی انجام دهد که دشمنان در هر زمانی به یاد عذاب و رنج و اندوه قیامت بیفتند.

هوش مصنوعی: صداهایی از دور شنیده می‌شود؛ طبل حرکت به صدا درآمده و نداهایی از فرار به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: کسی که از عشق و محبت او بهره‌ای نمی‌برد، عمرش برای او خیر و خوشی به همراه ندارد و تمام خوبی‌هایش به ضرر تبدیل می‌شود.

هوش مصنوعی: برخی به آتش عشق او اشاره می‌کنند و می‌گویند که به خاطر او در آتش خواهم سوخت، اما من این داستان را باور نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر زرهی به تن کنی، آتش نمی‌سوزاندت، مگر آنکه محبت علی در دل تو کمتر از زره باشد.

هوش مصنوعی: کسی که ذره‌ای از محبت او در دل دارد، مانند یاقوت است که در برابر آتش نمی‌سوزد. جسم او نمی‌تواند تحت تأثیر آتش و سختی‌ها قرار گیرد.

هوش مصنوعی: ای پادشاه دین و پناهنده به حق، که پیامبر درباره‌ات فرموده است: شهر علم تو هستی و علی دروازه‌اش می‌باشد.

هوش مصنوعی: حتی اگر دریا جوهر و آسمان کاغذ باشد، نمی‌توان به درستی چیزی از ویژگی‌های تو نوشت.

هوش مصنوعی: با کمک تو حتی یک مورچه ضعیف نیز توانمند می‌شود و حتی با توهین تو، یک باز قدرتمند می‌تواند بی‌پروا شود.

هوش مصنوعی: اگر خشم تو باشد، مرگ به وجود می‌آورد و اگر لطف تو باشد، عمر و زندگی را به تصویر می‌کشد.

هوش مصنوعی: شاخه‌های درخت به ستایش تو صحبت می‌کنند و قطرات باران در وصف تو توصیف می‌شوند، ای جانورا.

هوش مصنوعی: اگر محبت و لطف تو نبود، حتی مسیح هم به چنین محبتی دست نمی‌یافت و از دم عذرا زاده نمی‌شد.

هوش مصنوعی: کنار تو را خالی نمی‌گذارم، حتی اگر در کنارم کسی دیگر باشد.

هوش مصنوعی: به تازگی به دشت عشق تو می‌روم، تا بار سنگین خود را رها کنم و به سوی مهر تو حرکت کنم، جایی که فقط می‌توانم چهره‌ات را ببینم.

هوش مصنوعی: اگر کسی در دلش محبت تو نباشد، در هر زمان و شرایطی هر چه هم بر تنش بپوشد، به او نمی‌آید و به او نمی‌سازد.

هوش مصنوعی: چطور می‌توانی به عنوان گنبد آسمان برپا باشی، اگر در دنیای وجود تو نباشی، ای صاحب نیکوکار؟

هوش مصنوعی: تا وقتی که محبت تو را دارم، دل من نورانی و شاداب است و از هر گونه آسیب و ناراحتی دور هستم.

هوش مصنوعی: من در عشق تو غرق شده‌ام و تنها آرزوی من این است که در روز قیامت، به لطف تو و رحمت‌های بیکرانت، به بهشت بروم و نیازی به چشمه‌های بهشتی نداشته باشم.

هوش مصنوعی: منتظر رحمت تو هستم و امیدوارم در روز قیامت از عذاب جهنم آزاد شوم.

هوش مصنوعی: من امیدوارم که از لطف و بخشش آن شخص، که همواره به یاد من است، چیزهای خوبی نصیبم شود و تو هم در نظر او ارزش و مقام ویژه‌ای داری.

هوش مصنوعی: آن کسی که تو را به خوبی و زیبایی توصیف کرده است، بر هر که دیگر برتری دارد و این برتری سزاوار است. حتی اگر آسمان بخواهد او را تحقیر کند، نمی‌تواند به او آسیب بزند.

هوش مصنوعی: کسایی که به حکمت ارسطو و افلاطون آشنا هستند، همان‌طور که به اطاعت سلمان و بودا عمل می‌کنند، نشان‌دهندهٔ دانش و زهد واقعی هستند.

هوش مصنوعی: تو هم نگهدار نگاهت از هر درد و سختی هستی و هم پناه و یاری در برابر هر فتنه و بدی.

هوش مصنوعی: به هر روز و هر شب درباره‌ی تو و ویژگی‌هایت سخن گفته‌اند و در مکان‌های مذهبی مانند محراب و منبر از تو تمجید کرده‌اند.

هوش مصنوعی: شعر من پر از کنایه و طعنه است، اما با این حال، به خاطر زیبایی‌های تو، به مثل یک دریا در مدح تو شناور می‌شود.

هوش مصنوعی: ای کسی که ارزش تو باعث شد کوه الوند بزرگ و بلند شود و از فضل تو رود اروند به عظمت و شکوه رسید.

هوش مصنوعی: برای به دنیا آمدن فرزندی چون تو، باید قرن‌ها بگذرد.

هوش مصنوعی: تو در این دنیای خاکی مثل یونس هستی که در دل ماهی قرار دارد و مانند یوسف، گرفتار چاه است.

هوش مصنوعی: دشمنت به چه نیاز دارد که تو را با خنجر بزند، زیرا هر موی او مانند خنجر در بدنش است.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم تو را توصیف کنم به همان صورتی که هستی، در حالی که هر فکری که به سراغم می‌آید، به توجهم افزون‌تر از آن است؟

هوش مصنوعی: اگر آب و آتش را به قضاوت بخوانند، اگر تو را به عنوان داور انتخاب کنند، دیگر دشمنی بین آن‌ها رخ نخواهد داد.

هوش مصنوعی: از این پس به خاطر ترس تو، خورشید دیگر تحت تاثیر ابرها و تاریکی چادر نخواهد شد.

هوش مصنوعی: ای سرآمد آسمان‌ها، تو که وجودت در دنیای فضیلت و علم به عنوان یک بزرگوار و محترم شناخته می‌شود.

هوش مصنوعی: غم‌های زندگی در دل من نشسته و سنگینی می‌کند، مانند دانه‌های درون خوشهٔ انگور که به یکدیگر متصل‌اند.

هوش مصنوعی: به جز تو، کسی را در این دنیا نمی‌بینم که به من کمک کند تا از دردهای خود رها شوم و او را مانند خودم بدانم.

هوش مصنوعی: هر کسی که به دنبال نجات و رهایی باشد، در واقع در ذلت و خواری به سر می‌برد، اما آنکه به سرافرازی و عزت ایمان دارد، در حقیقت در جایگاهی بزرگ و با ارزش قرار دارد.

هوش مصنوعی: مسیح هم از درمان این دردها ناتوان بود، مگر اینکه با لطف خداوندی چاره‌ای پیدا شود.

هوش مصنوعی: شخصی که به تو وصف می‌کند، خود نیز در توصیف ناتوان است و این نشان می‌دهد که هر کسی که در این زمینه سخن می‌گوید، در واقع از بیان حقیقت عاجز است.

هوش مصنوعی: شعری که من می‌گویم، اگر شبیه شعر محبوبم باشد، چه اهمیتی دارد که بی‌نظم است؟ زیرا دل من جز این که پریشان‌تر باشد، حال دیگری پیدا نکرده است.

هوش مصنوعی: بهتر است که صحبت‌های خود را با دعای تو به پایان برسانم، تا هیچ‌کس نگوید که فلانی در این مورد تأثیرگذار بوده است.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف زیبایی‌ها و لذت‌های مختلف زندگی اشاره دارد که از جایگاه‌های مختلف با ارزشی از جمله چین و عدن و دیگر سرزمین‌ها به دست می‌آید. این امر نشان‌دهنده تنوع و richness دنیای پیرامون ما است و تاکید دارد بر لزوم استفاده از این نعمات و زیبایی‌ها.

هوش مصنوعی: تا زمانی که چهار عنصر وجود دارد و چرخ فلک و هشت بهشت نیز برقرار است، تا وقتی که سیاراتی چون تیر، مشتری، زهره و خورشید در آسمان هستند، زندگی و نظم دنیا نیز ادامه دارد.

هوش مصنوعی: ای کاش که رنگ و روی دلبر مانند نقره باشد، چرا که چهره عاشقان مانند زعفران است.

هوش مصنوعی: دوستت را نباید جز لذت و شادی همراه داشت، و دشمن تو را نباید جز برای رنج و درد.

هوش مصنوعی: اگرچه برخی از قافیه‌ها تکراری است، غمگین نباشید؛ زیرا این تکرار می‌تواند زیباتر و دلنشین‌تر باشد، مانند قند که اگرچه بارها تکرار می‌شود، ولی همچنان خوشمزه و دلچسب است.