هوش مصنوعی: فروردین به تازگی دوباره در آسمان ظاهر شد و زیبایی‌های جهان را نشان می‌دهد. مانند عاشق‌ دلداده‌ای که در کنار معشوق خود آرامش و خوشحالی را تجربه می‌کند.

هوش مصنوعی: در تمام سطح صحرا، سبز و خوشحال به نظر می‌رسد، گویی که نسیم صبح، فرشی از پارچه‌های گرانبها همچون اطلس و دیبا روی زمین پهن کرده است.

هوش مصنوعی: از یک سو به شدت گریه می‌کنم و از سوی دیگر، لاله‌ای در باغ مانند چهره زیبای یک دختر به چشم می‌آید.

هوش مصنوعی: شاخ بید به خاطر باد خمیده شده است، مانند اینکه قامت مجنون تحت تأثیر عشق خم شده باشد. نرگس و سنبل، مانند چشم‌ها و موهای لیلا، زیبایی را به تصویر می‌کشند.

هوش مصنوعی: در کوه‌ها، شقایق‌ها به قدری درخشان‌اند که گویی نور حقیقت در دشت سینا در حال خودنمایی است.

هوش مصنوعی: در یک طرف درختان و چمنزار، قمرهایی با نغمه‌های زیبا آواز می‌خوانند و در یک سوی دیگر، خارکن‌ها هم صدای خود را به شاخ گل‌ها می‌رسانند، و در این فضا، همه جا پر از صداهای مختلف است.

هوش مصنوعی: از توصیف‌هایی که درباره بهشت و زیبایی‌های آن وجود دارد، خجالت زده می‌شود زاهد که از خانه‌اش خارج شود و به سمت دشت برود.

هوش مصنوعی: زمین در اثر باد نوروزی آن‌قدر خوشبو شده که انگار بویی شبیه به مشک و عطر خوش دارد.

هوش مصنوعی: شب گذشته در گوشه‌ی اتاق نشسته بودم و با خیال خوشی سپری می‌کردم، نه از امروز در دل نگران بودم و نه به آینده فکر می‌کردم.

هوش مصنوعی: به طور ناگهانی، صدا و غوغایی از سندان برخاست که آن‌قدر بلند بود که حتی گوش‌های اهل آسمان نیز از آن کر شد.

هوش مصنوعی: غلامی به در خانه‌ی کسی رفت و پرسید که تو کیستی و کارت چیست؟ او پاسخ داد که من خودم هستم، نزدیک بیا و در را باز کن.

هوش مصنوعی: صدایی آشنا به گوشم رسید که به قدری شاد بودم که حتی نتوانستم سرم را از بدنم تشخیص دهم و پاهایم را هم از کفش‌هایم باز نشناسم.

هوش مصنوعی: بر اسبم شتافتم و در را باز کردم. ناگهان متوجه شدم که از در خانه‌ام، ماهی زیبا و دلربا وارد شد.

هوش مصنوعی: چشمم را باز کردم و دیدم که همه چیز نماد قدرت است. این قدرت، قدرت خالق یگانه‌ای است که هیچ شریکی ندارد.

هوش مصنوعی: بر دوش او، موهایی به شکل خمیده و زیبا افتاده است، و چه موهایی که عطر و بوی خوشی دارند، مانند عطر عبیر و عنبر.

هوش مصنوعی: نمی‌گویم که در کجا، درخت سرو باغی به زیبایی و قامت سرو باغ را که به این زیبایی باشد، وجود دارد.

هوش مصنوعی: دل من از نگاه و مژگان او به تپش افتاد و فکر کردم که مانند خون‌آشام‌هایی هستند که از یک غارت برگشته‌اند.

هوش مصنوعی: خداوند را ستایش می‌کنم که چه بگویم از زیبایی چهره و موهایش، زیرا او مانند روز نوروز درخشان و خوشحال کننده است و مانند شب یلدا طولانی و رمزآلود.

هوش مصنوعی: دو چشم نیمه خواب او باعث شد که من از شش چیز مهم زندگی‌ام، یعنی آرامش، صبر، عقل، هوش، جان و دل، به طور ناگهانی و در یک چشم بر هم زدن، محروم شوم.

هوش مصنوعی: چهره‌ی او مانند ماه است و من آنقدر در زیبایی‌اش غرق شدم که گویی او همان خورشید درخشان است و من فقط سایه‌ای از او هستم.

هوش مصنوعی: من نمی‌فهمیدم که چقدر زیبایی چهره‌اش پر از جذابیت است، مانند آب زلال که کسی که تشنه باشد هیچ‌گاه از آن سیراب نمی‌شود.

هوش مصنوعی: نشستم و به خاطر زیبایی چهره‌اش، با آستین پاکش، ناگهان لبخند شیرینی زدم که نشان از شوخی و خوش‌مزگی داشت.

هوش مصنوعی: او به دوستش گفت که وقتی می‌خواهی دلجویی کنی، حال و احوال شبانی که در غم جدایی به سر می‌برد، چگونه خواهد بود تا صبح وقتی که بی‌خبر از ما به سر می‌برد.

هوش مصنوعی: گفتم که هیچ چیزی که از هجران تو بر من گذشته، به اندازه‌ی آتش بر کتان یا خاری بر شیشه، دردآور نبوده است.

هوش مصنوعی: وقتی دیدم که اگر بگویم ماجرای ناراحتی‌ام، وضعیت بدتر می‌شود، تصمیم گرفتم چیزی نگویم. اما او گفت اگر چیزی داری، برایم بیاور تا صحبت کنیم.

هوش مصنوعی: از جایی بلند شدم و آن را به دلم گذاشتم، زیرا آن شرابی که اگر پیرمردی بنوشد، جوانی‌اش را باز می‌یابد.

هوش مصنوعی: چندین بار نوشیدنی را به من پیشنهاد داد و با حالتی مستگیرانه از من خواست که بنوشم، اما من با قاطعیت جواب دادم که هرگز این کار را نمی‌کنم.

هوش مصنوعی: از تلخی شراب لذت برده‌ای و از شیرینی آن نمی‌ترسی، مگر اینکه در روز قیامت به حساب تو برسند، ای معشوقی که به زیبایی‌ات ایمان دارم.

هوش مصنوعی: تنها زمانی می‌دانی که چگونه دین از مستی خراب می‌شود و همچنین نمی‌دانی که چطور و از کجا در دل انسان سر و صدایی به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: فردا روز عید سلطانی است و من تصمیم دارم امشب چند شعر بسرایم و نوشته‌ام را آماده کنم.

هوش مصنوعی: درود بر ساقی که از چشمه کوثر می‌نوشاند و درود بر پادشاهی که مانند شیران است. او فرمانده‌ای بسیار موفق در فتح خیبر و بهترین شخصیت در شهر یثرب و در دشت بطحا.

هوش مصنوعی: او با ابروان خود گره‌ای انداخت و به من گفت که نشستن با تو جایز نیست و سپس از جا برخاست.

هوش مصنوعی: به او گفتم که بی‌جهت به دنبال چیزی نرود، زیرا این نوع رفتار با من هیچ تاثیری بر حال و روزم ندارد و شدت خشم و ناراحتی‌ام کمتر نخواهد شد.

هوش مصنوعی: نمی‌توانی به تلخی و تندی رفتار کنی، چرا که با پیچ و تاب کردن‌ها، به شکلی شیرین و زیبا درآمده‌ای، شبیه به زیبایی موی دختران بهشتی.

هوش مصنوعی: مدح و ستایش علی (ع) کار بزرگی است و نوشیدن شراب از دستان کسی چون من که از روز قیامت در ترس هستم، مناسب نیست.

هوش مصنوعی: کسی که در دلش حتی ذره‌ای از محبت آن مولای بزرگ وجود ندارد، نه از قیامت می‌ترسد و نه از عذاب آتش.

هوش مصنوعی: امیر المؤمنین علی، پسر ابوطالب، جانشین پیامبر بزرگ اسلام است و او خالق اصلی و برترین موجودات است.

هوش مصنوعی: مقدار واقعی ایمان مانند سکه‌ای است که به بهشت و جهنم تقسیم می‌شود. وجود هر چیز در این دنیا به وجود او وابسته است.

هوش مصنوعی: خداوند ابتدا و انتهاست، او هم باطن و هم ظاهر را می‌داند. او هم غایب است و هم حاضر، هم مقام تجلی و هم مقام آغاز.

هوش مصنوعی: عجب بلندی و علوّی است که شافعی به مقام مردان بزرگ رسید و فهمید که علی (ع) کسی است که خداوند او را به عنوان یکتای بی‌همتا قرار داده است.

هوش مصنوعی: اگر جبرئیل به مرحب کافر در خیبر حمله کرد و سپر او را با پر نساخت، آن تیغی که به او زد چه کار می‌کرد؟

هوش مصنوعی: کسی از او چیزی نخواست که بگوید «نه»، چرا که بر زبانش گواهی جاری نکرده است.

هوش مصنوعی: اگر یک انگشت قنبر می‌تواند به راحتی طرح آسمان را بکشد، چه وصفی دارد که وقتی می‌گویم علی به پا خاست، جایگاه او را بیان کنم.

هوش مصنوعی: گفته شده که برخی از مردم در جهنم به خاطر محبت او به شدت درد می‌کشند. چطور ممکن است چنین چیزی باشد؟ این موضوع بسیار بعید و غیرقابل تصور است.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس توانایی وصف تو را ندارد، چرا که همان‌طور که یک سبو نمی‌تواند دریا را در بر گیرد، شایستگی تو نیز بسیار فراتر از توصیف‌هاست.

هوش مصنوعی: وجود تو هدف و منظور خلقت همه چیز است. اگر تو نبود، نه جهان بود و نه در آن انسانی به نام آدم یا زنی به نام حوا.

هوش مصنوعی: نجی الله با الطاف گسترده‌اش در طوفان، جان نجات یافت. اگر لطف تو نبود، او در دریا گرفتار می‌شد.

هوش مصنوعی: اگر عشق و محبت تو نبود، خلیل خدا هم به آتش سوزانده می‌شد. تو همچون لاله‌ای سرخ و زیبا هستی.

هوش مصنوعی: اگر یعقوب امیدی از تو نداشت، تو نیز وجود نداشتی و او هرگز نمی‌توانست دوباره بینایی‌اش را به دست آورد.

هوش مصنوعی: زیورهای صورت یوسف نبود، اما خاک پای تو باعث شد که زلیخا اینگونه آشفته و دلبسته شود.

هوش مصنوعی: اگر تو همدست خود را با موسی، پیامبر بزرگ خدا، به خاک پای خود می‌اندازی، نشان‌دهنده این است که او حتی از معجزه بزرگ او هم عاجز است.

هوش مصنوعی: اگر عشق و محبت تو در وجودم نبود، حالا نمی‌دانم از کدام دم روح خدا به زندگی‌ام به چنین قوتی می‌دمید.

هوش مصنوعی: تو از وضعیت من باخبری، زیرا مدت‌هاست که در خواب غفلت به سر می‌برم و بخت من مانند سارینوس و تملیخا در اضطراب و بی‌حالی است.

هوش مصنوعی: از تو نمی‌خواهم که نگران این بی‌نظمی‌های من باشی، زیرا من به هیچ جایی جز درگاه تو پناهی ندارم و هیچ‌کس دیگری برای من وجود ندارد.

هوش مصنوعی: کیست که بتواند به خوبی از توصیف تو برآید، در حالی که هزاران نفر با عقل و دانش در توصیف تو حیران و متعجبند؟

هوش مصنوعی: این شعر به یادگاری از لحظات شاد و دلنشین در کنار تو اشاره دارد و به تصویر کشیدن حال و هوای جشن و شادی در بین دوستان و آشنایان می‌پردازد. شاعر به زیبایی به یاد می‌آورد که چگونه اشعارش و مناسبت‌های خوش را در کنار تو تجربه کرده است، مشابه حالتی که در مکان‌های خاص مثل کرمان و بصره برگزاری می‌شود.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که تا زمانی که سیارات ثور و میزان در موقعیت خاصی قرار دارند، خانه زهره همواره در موقعیت مناسبی خواهد بود و عطارد نیز به طور خوشایند در وضعیت جوزا قرار خواهد گرفت. در واقع، نویسنده به ارتباط و تأثیرات سیارات بر هم اشاره کرده و به شرایط خاص و مثبت این ستاره‌ها اشاره دارد.

هوش مصنوعی: از اشک چشمانم همیشه صورت دشمنانم سرخ باشد، مانند اینکه دست و پای یارت در روز عید از حنا رنگین است.